Ağlı çıxıb başından.
– Nazı düz deyir, Melek. – Elnare yanağımı sığalladı. – Üreyine salma onun sözlerini, gözelim. Hamı bilir onun derdi nedir. Heç kim ona ehemiyyet vermir, görürsen ki. Özünü hamının gözünden salıb. Ağlama. Bu gözlerine göz yaşı heç yaraşmır. O da ele bedbextdir de.
Baxışlarımı qaldırıb daxilimi saran bir qorxu, izah etmeye çekindiyim bir narahatlıqla Nazileni süzdüm.
– Qala bilersen bu gece menim yanımda? Qal da, xahiş edirem.
Elnare menim fikrimi tesdiqledi.
– Haqlıdır qız, qalsan yaxşı olar. İki addımlıq yoldur sizle bunların arası. Etibar evdedir de. Eminin evidir.
Nazile razılaşdı. Meni arxayın etdi:
– Baş üste, sen nece isteyirsen, ele olsun. Uşaqları eve yola salım, atasına tapşırıb, gelecem. Narahat olma.
Rahat oldum.
(Ardı var)
Müellif Firuze Davudqızı
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç