kimi Elşadın üzünün ifadesi deyişdi. Çekdiyi ağrılara reğmen gözlerinin içi güldü.
Ağır addımlarla ona doğru gedib qarşısında dayandım. Üzüne baxan kimi dözmedim, hönkürdüm.
Evden atamgil görerler deye ona sarılmamağa çalışırdım, özümü gücle saxlamışdım.
Elşad sonsuz keder içinde derin bir köks ötürüb heç kimi vecine almadı. Alnımdan öpüb başımı sinesine sıxdı. Hetta onun burnuma dolan etrinin qoxusu üçün de ne qeder qeribsediyimi hiss etdim.
Rahat danışaq deye Elşad qolumdan tutub meni evin tinine çekdi. Gücle addım atdığını görüb, ona irad tutdum:
– Deli olmusan sen? Bu veziyyetde yola çıxarlar? Hele sağalmamısan!
Kederle üzüme gülümsedi:
– Sene demişem axı, men son nefesimi senin qollarında verecem!
Göz yaşlarım yanaqlarıma süzüle-süzüle soruşdum:
– Derindir yaran? Baxa bilerem?
Gözünü menden çekmeden ağır-ağır başını terpetdi:
– He, derindir. Amma baxmağa ehtiyac yoxdur.
Men elimi onun alnına yayılmış tünd qehveyi saçlarında gezdirdim, tezeden doluxsundum. Elşad elimi tutub saxladı. Dodaqlarına aparıb hesretli bir öpüş qondurdu. Gözümün içine baxa-baxa dedi:
– Sen meni terk etdiyin gün yaralanmışam men, yeni deyil! Bu yara senden sonra çekdiklerimin yanında nedir ki.
Men gözümün yaşını töke-töke başımı aşağı saldım. Elşad davam edirdi:
– Az qalmışdı senin hesretinden deli olam! Bir az da bele davam etseydi, silahı yere qoyub ferarilik edecekdim, özümü gücle saxlamışdım. Deyirdim bir defe üzünü göre bileydim, başqa heç ne istemirem. Ayağım yer tutan kimi artıq dayana bilmedim. Minib taksiye geldim!
O, canı ağrıdığı üçün sözüne ara vere-vere, ezgin danışırdı. Benizi sapsarı saralmışdı. Ter basmışdı onu. Amma üreyi dolu idi. Mene demek istediklerini birnefese demeye çalışırdı:
– Sene açıq deyirem: seni menden hemişelik mehrum etseler, bu qapıdan çıxandan sonra onsuz da yaşamayacam men! Gerek bir gülle çaxım başıma ki, qurtarsın her şey! Ölüm artıq gözümde bir heçdir! Belke bundan sonra her iki teref sakit
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç