Unutursun

şimdi uzaklardasın bir yıldız ile insan misali
ben kaldırıp başımı dileklerimle düşürmeye çalışırken seni
sen güzeliğinin istişamı ile aydınlatıyorsun beni
ve aslında ikimizde özlüyoruz, ben sana meftun
sen bana tutkun ama ortalık böyle sukün
aklımda ise hep aynı korku unutursun diye.

benim özlemim sensin çağresizliğimde
kuşanmış sevdanı savaşıyorum sensizliğimle
yorgunuyum taşıdığım yükün belkide
ama mükafatı sen olan bu mücadeleden
vazgeçemem lakin korkum unutursun diye

bir çölün ortasında sanki kalbim
ne aklım yerinden memnun nede yüreğim
sanki dar ağacına serilmiş umutlarım
kaldırıp başımı asice meydan okurum ölüme
ama korkum beni unutursun diye.

uzaktan sevmek ne ala ama ihtiyacım var sana
olmaz demeyelim sevdiğim unutma ki
aynı gökyüzüne açılıyor ellerimiz
iki can ama birdir Rabbimiz
dualar bir gönüller bir Yaradan bir
dünya değilse sevdiğim ahiret bir yeter ki unutma

»Türk Edebiyyatından
»Şeirler
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç