Eger senin ayaqqabının bir tayı hündür bir yerden düşse, yaxudda yoxa çıxsa, diger tayını ne ederdin?
Bu hekayeni diqqetle oxuyun.
Bir gün Mahatma Qandi qatara çatmaq üçün süretle qaçır. Qatar süretini artırdığı bir vaxtda, o, qatara qalxır. Bu anda ayağındakı ayaqqabının bir tayı relslerin üzerine düşür. Artıq ayaqqabını götüre bilmeyeceyini bilen Qandi, ayağındakı diger ayaqqabını da qatardan atır. Bunu gören dostları, teeccüblenerek ondan niye bele etdiyini soruşurlar.
Qandi ise dahiyane şekilde onlara cavab verir: "Düşündüm ki, ayaqqabımın birini saldımsa, onu her hansısa bir kasıb tapa biler. Eger birini tapsa, ona heç bir fayda vermeyecek. Mene de ayağımda olan cüt heç bir fayda vermeyecek. Ona göre de, her iksini de atdım ki, onları tapan kasıb bir insan her ikisinden faydalana bilsin".
Bundan alacağımız ibret budur ki, elimizden çıxan her hansısa bir nemet, başqasının eline keçecek. Bu da ona xoşbextlik getire biler. Gelin biz de onun sevinci ile sevinek, elimizden çıxan nemetlere üzülmeyek
