İnsan evvelce özünü izah etmekden yorulur.Sonra başqasını sorğulamaqdan.Daha sonra haqsızlığa qarşı çıxıb savaşır ve sonra tek olduğunun ferqine vardığında ayaq saxlayıb düşünür. Axı dünya bu qeder çox insanla dolu iken gören gözler niye ancaq onun nesibi olub ki?!Axı düşünen beyin hamıda varken niye insanlar düşünmeye bu qeder erinir ve insan insan içinde var olubsa niye başqalarını önemsemeden,onun duyğularına duyğu qatmadan eqoistce yaşamağı seçir?Eger adamlıq odursa mende olan nedir deyirsen ve ya adam olan menemse onlar kimlerdir ki,seninle birlikde eyni dünyanı bölüşürler?
Ters geden bir şeyler var,amma daha özüne qayıtmaq zamanıdır.Öz dünyanı yaratdığın,bünövresini sağlam qurduğun an heç bir güc seni yıxa bilmir.En ağır derdlerde bele evvel qelbin ağrısından belin öne bükülürdü ve hamı bunu görürdüse,indi bunu artıq öz dünyanda yaşayıb heç kimin önünde eyri durmursan.O zaman böyüdüyünü anlayırsan.O zaman sen dünyaya tek gelib,tek de gedeceyini idrak edirsen.O zaman sen adam olursan.
