zeng etmeliyem, xahiş edirem
Lusi ne olduğunu anlamadan telefonunu Cenniye uzatdı. O elleri ese-ese klaviaturada nömre yığırdı. Bu vaxt Mikayıl qapını döyerek iceriye girdi. Lusi Mikayılın yanına gelib olan biteni danışdı. Mikayıl bacısının gözlerinde yorğunluğu hiss ederek:
- Lus çox yorğunsan Tomi çöldedi seni eve aparacaq. Get eve, sene her şeyi sonra izah ederem.
Lusi başı ile tesdiq ederek qardaşına yaxınlaşdı, qulağına pıçıltı ile:
- Senin niye dünen bele yaraşıqlı görünmek istediyini deyesen artıq bilirem- dedi ve Mikayilin bir söz demesine izin vermeden celd çöle çıxdı.
Mikayıl Lusinin bu sözlerinden istemsizce gülümsedi, sakit sesle bacısının arxasınca dedi:
- Çoxbilmiş
Cenni telefonla danışığı bitirdikden sonra Mikayila teref geldi ve boynuna sarıldı.
- Size nece teşekkür edeceyimi heqiqeten bilmirem. Menim heyatımı ne qeder xilas etmisiniz. Xahiş edirem kim olsa eder demeyin. Heç kes bu yaxşılığı etmeyib, etmez- dedi
Mikayıl Ceninin onu aniden qucaqlamasına meettel qalmışdı. Onun dediyi sözleri qavraya bilmirdi. Onun söze baxmayan möhkem ürek döyüntüleri zeiflemek bilmirdi. Mikayıl bu döyüntülerini Cenninin eşideceyinden qorxurdu. Özünü bir qeder toparlayıb onu qucaqlayan zerif mexluqa o da sarılmaq isteyerken Cenninin ağrıları onu Mikayıldan uzaqlaşdırdı. O qarnını tutub zarımağa başladı. Mikayıl Cenniye yardim ederek onu stolda eyleşdirdi. Özü de yanında eyleşdi:
- İndi yaxşısınız? - dedi
Cenni acının tesirinden gözlerini yummuşdu. Bir qeder sonra iri, qonur gözlerini açıb Mikayılın deniz mavisi gözlerine baxdı. Bir söz demek istedi lakin ağzı açılmırdı. İlk defe idi o Mikayılı bu qeder yaxından seyr edirdi. İçinde qopan sevgi fırtılanarı ona ağrısını, acısını unutdurmuşdu. Cenni artıq emin idi ki o Mikayıla aşıq olmuşdu. İçini yeyib bitiren bu hiss de mehz sevgi hissi idi. Mikayıl gözlerini Cenniden çekerek nezerlerini aşağıya zilledi:
- Ağrınız yoxdur ki?
Mikayılın bu hereketinden qızaran Cenni tez gözlerini ondan çekdi. Elleri ile

<< 1 [2] 3 4 ... 15 >>