qurub, addım atmıram!
Söz Elşadı tutdu, hiddetle mene hem üzünü, hem sesini bozartdı:
– Yum ağzını! Bizimkilerden söhbet getmir burda! Diliuzunluq eleme!
Onun nece gerildiyini görsem de susmadım:
– Zeng vur, şad xeberi ver, anan xına yaxsın da eline. Özün de gedib ellerine-ayaqlarına düş, xeyir-duanı al. Sene kimi alırlarsa al, menden ömürlük uzaq durun! – Ağlaya-ağlaya sesimi ucaltdım. – Size rast gelen günden çekmediyim bela qalmayıb. Bir bu qalmışdı, bunu da yaşadım!
– Sesini kesmek fikrin var? Yoxsa bu veziyyetde döyülmek keçir üreyinden? – Meni dinledikce reng verib-reng alan, haldan-hala düşen Elşad yumruğunu düyünledi. – Hiss edirsen ki, xestexanadan gelenden dilin yaman uzanıb? – Kinaye ile dedi. – Dünene qeder sesin çıxmazdı! Mene ne desen, yeri var! Düz eleyirsen! Esas verdim de eline!
Biz heç vaxt bele ağır sözlerle bu qeder ireli gedib dava etmemişdik. O qeder cana yığılmışdım ki, daha heç ne gözümde deyildi. Bu güne qeder yığdıqlarımı bütün nifretimle bir-bir üzüne vururdum. Elşadın meni anlayıb başa düşmeye çalışmaqdansa cavab teleb etmesi bu halımda meni cin atına mindirmişdi.
– Meni qebul etmeyen adamlar, menim uşağımı da qebul etmeyecekdi! Amma üreyini sıxma, meni boşayıb, anan deyen qızla evlensen xoşbext olacaqsan! İcaze verecekler rahat yaşayasan!
Bunu dilim deyirdi. Üreyim onu bir başqasına vermeye esla razı olmazdı. Hirs başıma nece vurmuşdusa özüm de bilmirdim ne danışıram. Elşadın sesi menim sesimi üsteledi.
– Mene yol gösterme! – Gergin tonda elave etdi. – Nedir, boşanmaq keçir üreyinden?
Dinmedim.
– De, bilim de işimi! Kişiyem deyib genele-genele gezmeyim de adam arasında!
Sükutumu gördükce Elşad daha da gerildi:
– Dillen! Seni gözleyirem, cavab ver! Yaman çox eşitdirirsen bu sözü mene! Boşanacam! Ayrılacam! Menden boşanıb Rüfetin qucağına atılacaqsan? Planınız budur? O, bomba oğlandır da, seni xoşbext eder! Men bacarmıram!
Men yerimde quruyub qaldım. Heyretle onun gözlerinin içine baxdım. Demeli,
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç