qardaşıma deyerem?
Bir terefli güldü.
R: senin o balaca qatil!! Qardaşın mene ne ede biler hee??
Artıq üzü gerilmişdi.
Getmek isteyirdi qollarından tutub saxladım.
E: Behçet qatil deyil! Bu bele deyil!. Sen onu tanımırsan onun ücün bele danışırsan!. Telefonumuda elimden almısan.
Qollarını ellerimden xilas edib, gedirdi ki, son sözümle ayaq saxladı.
E: sen meni kimsesizleşdirmisen, her seyden, heyatımda tek yaxınım olan qardaşımdan uzağ tutmusan!

Artıq özümü saxlaya bilmeyib ağlamışdım. Arxası mene idi, üzüme baxmadan ne de cavab vermeden, yuxarı qalxmışdı.
Meni eşitmirdi! Yene dinlemirdi! Nece acımasız biri idi axı artıq ondan bezmişdim. Üzünü görmek istemirdim .
Esebden boğulurdum. Men bu evde insan yerine qoyulmurdum, özümü öldürmek istedim, oyun oynadığımı dedi.
Hirsle zala keçib, elime keçen qabları, çerçiveleri, hamısını yere çırpırdım.
Stulu qaldırıb böyük pençereye vurmamla, pencere sınıb üstüme tökülmüşdü.
Olduğum yere çöküb iç vurub ağlayırdım. Sinir krizi keçirirdim.
Renad qaçaraq pillekanlarda dayanıb mene baxırdı.
Hal-hazırda özüme yazığım gelirdi.
İlk defe idi ki, men bele sinir krizi keçiridim, amma bundan sonra belli ki, bu mende sonuncu olmayacaqdı.

Bölümün sonu

Yazar: Aytekin Mirzezade (Meleknur)

<< 1 2 3 [4]