•Şokolad
Gecikmemek adıyla öne çekib saatı,
Çıxararaq cibimden sonuncu üç manatı
Bir gül aldım, bir de ki,
Sevdiyi şokoladı.
Niyese havalar da başqa idi bu defe
Yaman fikirli idim, ele hemin erefe
Baxdım, ömür yoldaşım
Yeriyir men terefe...
Üreyinde bela var, belalı başlı gelir
Baxdım, doyunca baxdım, gördüm, telaşlı gelir.
Bilirem, tökmese de
Gözleri yaşlı gelir.
O ki tek gecelerde yoxluğumla vuruşdu.
Ağzını da açmadı, gözleriyle soruşdu.
Soruşdu ki, "cavab ver, deli inad kimedi?
Elindeki bu güller, bu şokolad kimedi?"
Susdum, heç ne demedim.
O da heç ne demedi.
Yene de gözleyirdim bir kelme demeyini
Bir anda söyledi ki, "günorta yemeyini
evde qoyub getmisen."
Gözleri deyirdi ki, "utan, neçenci defe
mene qıyıb getmisen?
Söyle, neçenci defe başqasının başına
gül eledin, sevgilim.
Başqasına gül alıb hemin gülle sevgimi
gülleledin, sevgilim..."
O qeder soyuq idi, qurduğu cümleler de
dilinde soyumuşdu.
O qeder soyuq idi, teze bişen yemek de
elinde soyumuşdu.
O qeder utanırdım, men onu eve kimi
ötüre de bilmedim.
Ellerim dolu idi, getirdiyi yemeyi
götüre de bilmedim.
O qeder utanıram, başqasına bağlanan
üreye tüpürürem.
O qeder utanıram, üzüme düşer deye
küleye tüpürürem.
Şokolad erimişdi, bir de elimde qalan
gülü denize atdım.
Axtarsan, özümü de Xezer kirlener deye
Ölü denize atdım.
Müellif: El Roman
