" kimese güvene bilirsen? " cümlesine böyük eminlikle " yox! " deye cavab verdiyim gün ferqine vardım ki,mende nelerse qaydasında deyil. başladım sorğu-sual etmeye:men güven deyerken neyi nezerde tuturam?eger güven mehz inam demekdirse içimdeki inamsızlığın sebebi ne ola biler?". Bu suallardan bir neçe qeyri deqiq netice çıxdı:" belke mesele güvenmemek deyil, güvenmekdir? Yeni bunu verdiş halına getirib tekrarlamaq. Yeniden sual yaranır: " bunu neye göre edim ki? Bu axmaqlıqdr!" Ancaq etmişik. Bunu hamımız tez-tez, belke de her gün edirik. Bilirsen niye? Çünki ekser hallarda güven ehtiyacının derininde "zövq" meselesi dayanır. Zövq almaq. Zövq aldığın neyinse uğruna kimese güvenmek. Sevdiyin insanı düşün, meselen. Belke de insana en çox and pozduran yegane şeydir bu. Sevgi. Deyer vermek. Hansı ki, ayrısında eşitsen iyreneceyin, esla amma esla qebul etmeyeceyin bir şey gün gelir mehz bu deyerler uğruna senin gözünde adileşir. Özü de ele hala çevrilir ki, sanki dünyada bundan daha normal bir şey yoxdur. Güvenmek deyende biz neyi nezerde tuturuq? - etibar etmeyi. Etibar etmek nedir? Kimese bir sirrini açmaq ve ya dar gününde kömek istemek, meselen. Bes sirr neden yaranır? Ekser hallarda ağrıdan, izdirabdan ve ya hansısa çetin veziyyetden. Bes bunlar neden yaranır? Heyatında olan en pis şeyi düşün? En ağır facieni, yaxın birini itirmeyini, sevgilinden ve ya dostundan ayrılmağıni, ailenin dağılmasını ve ya övladını itirmeyini.. bunlar ağrıdır. Saf,temiz,tebii ağrılar. Ağrı neden emele gelir? - sevgiden.duyulan heyranlıqdan.bağlılıqdan. Meqsedim qetiyyen verilen deyerleri ve ya duyulan sevgileri alçaltmaq deyil. Esla. Men bu qarışıqlığı sevirem. Ancaq insanın "xemirinin" terkibini anlamağa çalışmaq menim üçün bir marağa, hansısa sonu görünmeyen seyahete çevrilib
He..indi, bir daha fikirleş: güven nedir?
