MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 16.

Bir söz var, deyirler "Kiminin evveli, kiminin axırı". Nazendenin ne evvel ne de axırda bexti getirmemişdi. Xoşbext günler yaşamamış deyildi, hele de Camal ile evlendikden sonra... Nazende o zaman ferqine varmışdı qadın olduğunun. Camalın sevgisi bitmez - tükenmez semaya benzeyirdi. Çox sevdiyi heyat yoldaşına qarşı heç vaxt tutqun olmur daima güneşli olurdu. Nazende xoşbext idi Camal ile. Amma heyat onu imtahana çekmekden yorulmurdu. Xoşbextliyi hemişe yarım qalırdı. Ana olmağı, sevdiyi adamın qucağına bir körpe vere bilmeyi her şeyden çox istese de mümkün olmurdu. Müalicelerin heç biri işe yaramırdı. Yorulmuşdu artıq... İyne - dermanlandırdan, ve bu dermanların tesirinden ruh kimi günü başa vurmaqdan çox yorulmuşdu. Hekimlere öz şexsi heyatları haqqında danışdıqca yazıq qız utancından eriyib bitirdi. Bir sözle Nazende bezmişdi ve bu heqiqeti qebul edirdi. O, ana ola bilmirdi.
Ona göre de kende gelerken çox ciddi bir qerar vermişdi. Hele ki, bu haqda Camala heç ne demirdi çünki ilk önce Fereh xanımla danışıb doğrumu yalnışmı qerar olduğunu meslehetleşmek isteyirdi.
- Naz, qazan getir kababı qoymağa.
Camalın seslenmesi Nazendeni fikirlerinden ayırmışdı. Qazanı götürüb Camala yaxınlaşdı.
- Camal,
- Aycan.
- Anamgil gelecek?
- Gelecek canım.
- Ellerine sağlıq, kabab çox gözel görünür.
- Sağol ezizim. Elbette gözel görünecek men bişirirem axı.
- Yaxşı görek az terifle özünü.
- Bunu tek men demirem ki, iş yerinde Gülfem xanım var. Keçenlerde ad günü olacaqdı. Mene dedi ki, Camal sen qeşeng kabab çekirsen gel sen bişir. Amma kende geldik deye gede bilmedim.
Eslinde Camalın danışdıqları hamısı yalan idi, ele ordaca uydurmuşdu hamısını. Çünki Nazendenin esebleşmesi, qısqandığı zaman gözlerinden alov çıxması Camala zövq verirdi. Bunun üçünde heç bir fürseti qaçırmırdı.
- Camal...
- Aycan,
- Kimdi o, Gülfem? Hem ne bilir senin nece kabab bişirdiyini?
- Evveller yeni evlenmemişden qabaq işçiler hamımız tez - tez

[1] 2 3 ... 6 >>