MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 14

Günortadan sonra Cemile yuduğu paltarı sermekle meşğul idi. Anasının seslenmesi ile elindeki işi telesik yekunlaşdırıb çardağa doğru addımladı.
- Xoş gelmisen ana.
- Xoş gördük qızım. Necesiz? Ne var ne yox?
- Sağol yaxşıyıq.
- Camal necedi? Evdedi?
- Nebilim, gah ruh kimi olur gah da biraz düzelir. Evde deyil seher çıxır birde gece yatmağa gelir.
- Ne olacaq bu uşağın halı?
- Heç menle de düz - emelli danışmır.
- Senle niye?
- Biranlıq beynimin qarışıq vaxtında dedim, qerarını bir daha düşün.
- Düz demisen de.
- Ay ana, qurban olum başlama yene.
- Neye başlamayım? Bitmişdi ki? O, ifrite görürsen ne etdi?
- Nazende ne edib sene?
Cemilenin bezgince ünvanladığı suala, Fereh xanım qaşlarını düyünledi.
- Görmürsen etdiyini? Uşaqlarımı mene düşmen etdi. Onun terefini tutursan sende.
- Besdi ay ana, besdi. Bele etmeye davam etsen tek şey olacaq. Sen oğlunu tamamen itireceksen.
- Niye?
- Nece yeni niye? Görmürsen Camal ne çox sevir Nazendeni.
- Sevgisi batsın. Anma adını.
- Men ne desem de senin üçün faydası yoxdur. Gör artıq oğlunun halını... Sence Camal kende niye heç gelmirdi?
- Oxuyurdu ona göre.
- Xeyir ana, yanılırsan. Nazendesiz kende gelmemek üçün. Atamın xesteliyi olmasaydı Camalın üzüne hesret qalacaqdıq.
- Boş - boş danışma.
- Sen eşitmek istemesende heqiqet budu. İnadından dön ve izin ver xoşbext olsunlar. Onlar bir - birini çox sevir.
- Men o, qızı evime gelin deye getirmeyecem bunu bilin.
- Ay ana, başına dönüm başa düş Camalı tamam itireceksen. Bu ne inaddır?
- İstemirem o, adı batmışı.
- Seninle yaşamayacaq ki, Camal ile yaşayacaq.
Cemile ne qeder dil tökse de heç bir fayda etmir, Fereh xanım inadından dönmürdü. Yazıq qız demeye söz tapmadığından susub qalmışdı. Bir qeder oturduqdan sonra Fereh xanım eve getmek üçün ayağa qalxdı. Cemile ile danışa - danışa qapıya yaxınlaşdılar. Ele qapını açar - açmaz yol ile geden Nazendeni gördüler. Cemile o an Fereh xanımın qaşlarını

[1] 2 3 ... 5 >>