Bacının halına bir bax, döyülmekden ne hala gelib.
- Ata, onlar ailedi, biz qarışa bilmerik.
- Kes sesini Tahir.
- Susmayacam ata. Bu qız o eve qayıdıncaya qeder susmayacam.
- Ses tonunu aşağı sal Tahir.
- Ata...
- Sene sus dedim. Men hele ölmemişem sağam ve bu eve kimin girib, kimin çıxacağına men qerar verirem sen yox.
- Ferhad,
Bextiyarın atası bir addım öne atıb söze başladı.
- Biz Nazende qızımızın getdiyi xeberini eşidende çox pis olduq. İnanın axşamdan bura anasıda mende Bextiyarı danlayırıq. O, da çox peşmandı.
- He Ferhad qardaş, Rasim düz deyir. Oğlumuzu çox danladıq. İcaze verin biz Nazende qızımızı aparaq.
- Bunlar burda heyetde ve ayaqüste danışılacaq mövzu deyil. İçeri keçek.
Nazende heyretle izleyirdi qaynanasının canıyanan hereketlerini. İçeri daxil olub masaya eyleşdiler.
- Ferhad emi, men çox peşmanam.
Bextiyar baxışlarını masa üzerinde, bir - birine daraqladığı ellerinden ayırmadan dillendi.
- Men Nazendeni çox sevirem.
- Hıh...
Nazende dodaqları arasından süzülen kinayeli inlemeye mane ola bilmedi.
- Nazende qızım Bextiyar düz deyir. O, gece inan gözüne yuxu getmiyib.
Qaynanası her sözü olduğu kimi Bextiyarın fikirini de desteklerken, Nazende onu eşitmirmiş kimi qorxu dolu baxışlarını atasının üzüne sabitledi. Telaş bürümüşdü onu birden atası bu yalançı peşmançılığa inansa?
- Nazende qızım, menim xeberim olmuyub Bextiyarın etdiklerinden. Bilsem yol vermezdim.
- Rasim düz deyir qızım. Elbet bizimde sehvimiz var. Eve qayıt, bizde bu günden sonra yanında olacayıq.
Bu aile artıq Nazendenin medesini bulandırırdı. Bu qeder yalan danışmaq olar? Qaynatası defelerle görmüşdü onu yaralı. Hetta bir defe, qaynı uşağına ad günü keçirerken onların evinde qalmışdılar. O gece Nazendenin paltarını beyenmediyi üçün Bextiyar çox pis döymüşdü qızı. Seher üzündeki yaraları evde olan her kes elece de qaynatası görmüşdü. Üzünü çevirib Nazendeni görmezden gelerek gederken qaynanası da qızı acılamağı unutmamışdı.
- Yene ne etdinde oğlum deli

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>