Nazendeyi tanımışdı. Onun axşam - axşam üstelik tekbaşına olmağının sebebini öyrenmek isteyirdi. Yaxınlaşdığı an onun perişanlığını ve üzünde ki yaraları gördüyü zaman üreyinde terif olunmaz bir ağrı hiss etdi. Onu bu hala salanı ölünceye qeder döyse bele qezebi soyumazdı. Nazende ayağa qalxıb Camala teref addımladı. İller sonra yeniden üzbeüz idiler ancaq bu defe her şey ferqli idi. İkisi de uşaq deyildi atıq. Camalın qelbi hele de eyni heyecanla döyünürdü amma Nazendenin qelbi parça - parça idi.
- Naz...
Sakitce pıçıldadı...

<< 1 ... 4 5 [6]