çaşdırmışdı.
- He... Uşaq vaxtı.
- Ana... Men onu hele de sevirem.
Qorxduğu başına gelmişdi qadının. Elini ağzına tutub heyretle süzdü oğlunu.
- O, evlidi xeberin var?
- Bilirem.
- Yeni başqasınınn arvadına göz qoymusan?
- Ana! Men heç bir qarşılıq gözlemirem. Sadece... Ümidsizce sevirem.
Cılız sesle son cümlesini serf edib ayağa qalxdı ve atasının otağına teref addımladı.
- Cehennem oldu ere getdi yene de qurtula bilmirem bu qızdan.
Fereh xanım qaşlarını düyünleyib deyinmeye başladı. Qelbinde Nazendeye beslediyi nifreti daha da alovlanmışdı.
O günden sonra iki gün ötmüşdü. Camal bu günler erzinde heç kimle kelime kesmirdi, sual verildikde ise qısa cavab vererek ötüşdürürdü. Xestexananın heyetinde tek başına dayanıb siqareti - siqarete calayırdı. Hekim son defe yoxlanış etdikden sonra eve yazmışdı Zaur kişini. Camal geldiyi iki günü xestexanada qaldığı üçün kende getmek biraz çetin gelirdi ona. Hele de Nazendeni o halda gördükden sonra...
Axşam saat xeyli irelilesede Bextiyar hele de eve gelmemişdi. Nazende tedirginlikle pencereden çöle boylansa da heç kim görünmürdü. Küçede yol kenarında dayanan uşaq çekmişdi diqqetini . Bir müddet pencerede dayanıb uşağı izledi. Mağazadakı anasını gözleyen balaca ordakı pişikle oynayırdı. Nazende derinden bir "ah" çekib barmağı ile yanağındakı damcını yox etdi.
- Nazende!!!
Bextiyarın çığırması ile geri dönüb qorxu dolu gözlerini adama zilledi.
- Hansı cehenneme boylanırsan sen? Kime baxırsan?
- Men... Men... Sene... Gelirsenmi deye.
- Kes sesini! Meni gözleyirmiş. Men ordayam?
Bextiyar qezeble şığıyıb Nazendeyi vurmağa başladı. O qeder sert vurmuşdu ki, yazıq qız seher açılana kimi döşemeden qalxa bilmemişdi. Buz kimi yerde yatmaqdan her terefi tutulmuşdu, üstegel Nazende qarnında qeribe bir sancı hiss edirdi. Bütün orqanları bir - birine düyümlenmişdi sanki. Zorla masaya tutunub ayağa qalxdı ve hamama doğru addımladı. Dehlizdeki güzgüde eksini gördüyü zaman irkilib dayandı. Aynada gördüyü özü idi? Bu nece

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>