Tebietdeki yaradılışı görmek üçün evvelce tekamülün ne iddia etdiyini anlamaq lazımdır: tekamül bütün canlıların menşeyinin bir tesadüf zencirinden ibaret olduğunu iddia edir. Nezeriyyeye göre, her şey ve bütün canlılartesadüfün mehsuludur. Bunun niye ağılsız iddia olduğunu bir nümune ile açıqlayaq. Oxuduğunuz her hansı bir kitabın nece ortaya çıxdığını düşünün. Bilirsiniz ki, kitabın mezmunu evvel bir makina ve ya kompyuterde yazılır, sonra da metbeede çap edilerek kitab halına getirilir. Bele bir sual meydana çıxır: göresen, kitabın çap edilmesini temin eden bu emeliyyatlar dizaynla, yoxsa tesadüfle meydana gelmişdir? Kitabın mezmununu kompyuterdeçap eden insan, göresen, kompyuter klaviaturasının düymelerine tesadüfenmi basmışdır? Yoxsa hansı düymeye basdığına diqqet etmişdir?

Siz de bilirsiniz ki, düymelere tesadüfen bassaydı, indiye qeder oxuduğunuz setirlere deyil, bu cür setirlere rast gelerdiniz:

…mazvzçfteano.sptzüctğdulepünmüzthlzgrazühehgçv

üiükıhizvçadğzckkhğdgdfüizvsüçlüyütulhüczi…

Amma oxuduğunuz kitabın setirleri yuxarıdakı setirlere benzemir. Yuxarıdakı setirde heç bir melumat ve mena yoxdur. Halbuki, her bir kitabın setirlerinde melumat ve mena var. Ferq haradan qaynaqlanır? Cavab aydındır: kitabın setirlerinde melumat ve mena var, çünki kitabı yazan insanın ağlı bu melumatı ve menanı meydana getirmiş, kitabı kompyuterde yazan insan diqqet serf ederek bu melumat ve menanı yazıda eks etdirmişdir. Bu emeliyyatın her merhelesinde bir plan ve ağıl var. Şüursuz, tesadüfi müdaxileye yer yoxdur.

Bundan elave, eger işin içine kiçik de olsa, şüursuz bir müdaxile edilse, derhal kitabın menası pozular. Meselen, kitabı kompyuterde yazan insan eger “e” düymesinin yerine sehven, yeni şüursuz olaraq ”ğ” düymesine bassa, ortaya yanlış bir söz, hetta yanlış bir cümle çıxar. Bele ki, kompyuterde yazılandan sonra bu cür şüursuz müdaxile ehtimalını aradan qaldırmaq üçün kitab korrekte edilir. Yeni yeniden oxunur ve bütün şüursuz müdaxileler (herf

[1] 2 >>