atamla sirke getmişdik. Bilet satılan kassanın qarşısında uzun bir növbe var idi. Bizden önde ata, ana ve 6 uşaqdan ibaret bir aile dayanmışdı. Kasıb olduqları çox bilinirdi. Paltarları köhne olsa da, çox temiz idi. Uşaqlar sevincden atılıb, düşürdüler. Sirke gele bildiklerine göre çox xoşbext idiler.
Bir azdan onlara da növbe çatdı. Ata kassaya yaxınlaşdı ve biletin qiymetini soruşdu. Kassir ona biletin qiymetini deyenden sonra kekelemeye başladı. Dönüb heyat yoldaşının qulağına nelerse pıçıldadı. Üzünden nece bir pis veziyyete düşdüyü oxunurdu.
Qefil atam cibinden 20 dollar çıxardı ve yere atdı. Sonra da eyilib yerden qaldırdı ve kişinin çiynine toxunaraq:
— «Pulunuz yere düşdü, cenab» dedi. Kişi atama baxdı ve gözleri dolaraq: «Teşekkür edirem, cenab» dedi.
Onlar bilet alıb içeri girdikden sonra atam menim elimden yapışaraq növbeden çıxdı. Çünki atamın o kişiye verdiyi 20 dollardan başqa pulu yox idi.
O günden sonra atamla fexr etdim. O iki deqiqede izlediyim anlar menim heyatımda en gözel tamaşa idi. O gün izleye bilmediyim sirkden daha daha gözel bir tamaşa.
