eve gelir… özü öz eliyle heyatını cehenneme çevirir…

Ayaqlarımı dalımca sürüye-sürüye tekrar otağımıza qayıdıb, yatağa uzandım. Bir anlıq üreyime söz keçire bilmeyib, menden asılı olmayan bir hissle Elşadın yastığına doğru eyildim. Etri hele de yastıqda idi. Burnumu yastığa tutub, derin-derin qoxuladım. Gözlerim doldu. Göz yaşım yastığı islatdı.

Özüm özüme meettel qalmışdım. Mene ne olmuşdu? Baş aça bilmirdim. Onun üzüne “Sene nifret edirem!” dediyim halda, indi onun arxasınca göz yaşı tökürdüm.

(Ardı var)
MüellifFiruze Davudqızı

<< 1 ... 6 7 [8]