qollarının üstüne qaldırıb yatağa tulladı. Üstümde oturub meni ayaqlarının arasına aldı. Onu vurub üstümden salmağa çalışsam da gücüm çatmadı.
– Bitdi sözün?! Boşaltdınsa üreyini, indi mene qulaq as! – deye bileklerimden yapışıb yastığa sıxdı. Ve men bu andan etibaren onun elinde çaresiz qalan yaralı quş kimi çırpına-çırpına artıq çıxış yolumun olmadığını anladım. Amma meni incitdiyi üçün dilimi de dinc saxlamadım. Acıqla pıçıldadım:
– Bitmedi! Çünki sene nifret edirem! Senin kimi vehşini, kobudu görmeye gözüm yoxdur! Bu nifreti özün öz emellerinle qazanmısan!
O, canıma titreme salan baxışlarıyla meni diqqetle süzüb, esebi-esebi dedi:
– Sen bele etdikce menim başım bir az da qaçır! Özüne yazığın gelsin!
– Men maskalana bilmirem senin kimi! Başdan-ayağa istedadsan! Hereni bir terefde idare edirsen! Sadece mat qalmışam sene!
O, eyni baxışlarla gözlerini gözlerimden çekmeden tamam başqa söz dedi:
– Men havalanmışam senden ötrü. Bir gün görmeyende deli oluram. Havam çatmır. Boğuluram!
– Boğul! – Sonsuz nifretle ağlaya-ağlaya pıçıldadım. – İstesen lap öl! Yene üreyim soyumaz!
– Men ölsem başın göylere ucalacaq?
Cavab vermek yerine inadla elinden çıxmağa çalışdım. O özünü qetiyyen sındırmayıb, menim yerime dillendi:
– Eybi yox, veten sağ olsun! Menim ölmeyimle heç ne eskilmez.
– Burax! – Sebrim tükenmiş halda dartındım. Amma bu cehdim onun halına bele tesir etmedi. Laqeydlikle dilini nırçıldatdı:
– Bu bir az çetin meseledir… Menden göre bileceyim bir işi iste. Senden artıq derecede xahiş edirem. Men deyilem, sensen. Bir özün fikirleş de… Ne vaxta qeder seni gözleyecem ki, mene doğru bir addım atasan? Belke sen vaxtını, vedesini demisen, men qanmazam, başa düşmemişem? Seni gözlemekden mende can qalmadı e… Bu gedişle bir-iki ile yararsız sayılacam. Ona göre mecburam vehşilik edim. Ayrı yolum yoxdur. – Bunu deyib, eynimdeki donun eteyini budumla üzü yuxarı qaldırdı. Barmaqları bütün bedenim boyu gezmeye başladı. Sinemi açıb, ateşli
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç