tanışı Elşada:

– Qardaş, Allah seni xoşbext elesin! Bağışla da, üzüqarayam senin yanında. Toyuna gele bilmedim. Burda deyildim. – deye üzrxahlıq etdi.

Elşadın yerine Natiq dillendi:

– Eybi yox, Allah qardaşıma bir oğul payı versin! İnşallah, onun kiçik toyuna gelersen. Daha böyük toyuna kimi seni gözleyen deyilik. Bu yolla xecaletinden çıxarsan.

– Amin! İnşallah! Sözssüz!

Gülüşdüler. Tanışı marağını boğa bilmeyib Elşada:

– Qaqa, pis başa düşme, sen Allah… Sadece maraqlı geldi mene… Hemin qızdı evlendiyin? – deye sual verdi.

Elşad başını terpetdi. Tanışı hemin deqiqe elini-eline vurub:

– Halaldır sene! – Üzünü Natiqe tutdu. – Aye, deli idi de bu o qızın derdinden… Görende ağlı başından çıxırdı! Gözümün önündedir e, hamısı… Allah xoşbext elesin! Allah ayırmasın, qaqa!

Elşad razılıq etdi. Bu dem Natiq Elşaddan soruşdu:

– Sabah da burdasan?

– Yox, sabah qayıdıram.

– Ne pis oldu. Deyirdim sabah hamımız yığışaq. Köhne günlerdeki kimi. Bir gün problemlerden uzaq olaq.

– Qala bilmerem, Natiq, incime…

– Fikrim vardı, teze beyi de özümüzle götürek. Qaqamın sabah danışmalı sözü çox olacaq de… Bir az danışdırım, mırt tutaq. Üreyim partlayar yoxsa. Sehere qeder gözüme yuxu getmeyecek, özüm ölüm… – deyib, Elşada göz vurdu.

Elşadı gülmek tutdu:

– Gerek yenge sen olardın…

Natiq güle-güle tesdiqledi:

– Deme, qardaş… Yaman sehv eledim…

Elşad dostunun ciddi dediyi bu söze ürekden gülüb, yumruğunu onun qoluna vurdu. Sonra da elave etdi:

– Teze beyle hele işiniz olmasın. O, en azı 6 ay heç kimi tanımayacaq. Başı qarışıq olacaq. Sonra yavaş-yavaş tanış geleceksiz…

– Aha! Tecrübe öz sözünü deyir! – Natiq baş barmağıyla Elşadı tanışına gösterib güldü. Onlar söhbetin tesiri ile hele de gülmekde iken bu vaxt bir nefer çiyniyle Elşada toxunub keçdi.

Üzünü çevirib ters-ters baxan Elşad onu tanıdı. Bu, Rüfet idi.

O, yoluna davam etse de çevrilib qanlı-qanlı Elşada baxırdı. Sanki baxışlarıyla hesab sorur, hedeleyirdi. Bu

<< 1 2 3 [4] 5 >>