tebessümünden…

O, çox yaraşıqlı idi. Eynen xeyallarımda canlandırdığım şahzadeye benzeyirdi. Ucaboy, cüsseli idi. Ve en esası meğrur baxışları vardı. Bir baxışında adamın canına titreme salırdı. Ciddi duruşu ve nadir hallarda peyda olan tebessümü ile meni çoxdan özüne esir etmişdi. Onu görende üreyimin çırpıntısına, el-ayağımın titremesine hakim ola bilmirdim.

Bir gün derse gecikmişdim. Yolu az qala qaça-qaça gedirdim. Hemin mağazanın semtine çatanda onun bir qeder ireli gelib tez-tez qol saatına baxdığını ve narahat olduğunu gördüm. Qefil gözü mene sataşanda ele bil dünyanı ona bağışladılar. Uzun çatma qaşlarının düyünü bir anda açıldı. Üzü nurlandı. Etiraf edim ki, onu bele dilxor görmeyim mene yaman lezzet elemişdi. Çünki bu mene göre idi. Biz bir-birimizi sadece kenardan bir neçe saniye görmekle kifayetlenmeli olurduq. Rayon yerinde bir oğlanın yolda her kesin içinde qızı söhbete tutması yaxşı hal sayılmır ve qebul edilmirdi deye o mene yaxınlaşıb hele bir söz dememişdi. Lakin menim ona bir anlıq dikilen baxışımda tebessümü tutduğu üçün könlümün onda olduğuna emin olmuşdu. Özünü bele ağırbaşlı aparması menim gözümde onu bir az da ucaldırdı.

Eşqinden deli-divane olduğum, bir an bele ağlımdan çıxmayan oğlanın adının RÜFET olduğunu öyrenmişdim. Bütün elçilere yox cavabı verirdim. Bu sebebden evde her gün üzüm danlanır, eşitmediyim söz qalmırdı. Mense heyatımı ondan başqa heç kesle tesevvür ede bilmirdim. Geceleri onu düşünmekden yata bilmeyib xeyalını gözüm önüne getirende ister-istemez gülümsüner, onunla bağlı xoş xeyallar qurardım. Bir-birimizi sevib, uzaqdan-uzaqa baxışlarımızın diliyle danışsaq da, her şey çox gözel idi. Saf, temiz ve yalansız idi. Mene sonralar xatırladıqca sızlayacağım xoş duyğular, hissler yaşadırdı. Ta ki…

Sonra heç gözlemediyim bir anda o, rastıma çıxdı. Taleyimi alt-üst, heyatımı cehenneme çeviren adam! Adı ELŞAD idi. Ucaboy, idmançılara xas iri ezeleleri, güclü ve xarizmatik bir oğlan olsa da, onu görmek bele istemirdim.

<< 1 [2] 3 4 >>