Sevgin üreyimde qerib düşübdür,
Yurdu talanıbdır yuvası uçub.
Geceler sığınıb ümid payına
Derin baxışında yuxu da susub.
Zaman çox yarama bil sığal çekib,
Amma derinlikde ne çox qem-keder.
Ne çox iztirab var, neler bilmirem
Belke ürek yatır bir ümman qeder.
Daha fikirlerim darma-dağındır,
Yolumun evveli başı görünmür.
Bextim daş içinde sükut bağlayıb
Ayılan zamanı yaşı görünmür.
Özümü danlayıb günahkar deye,
Ele hey kirpikle od qaldırmışam.
Gözümü yollardan yığmışam daha
Özüm men özüme dayaq olmuşam.
Ruhum bedenimde her çırpındıqca
Titrek baxışından sevgi ummuşam
İnsaf yaxşı şeydi, iller boyunca
Taleyin yükünü tek daşımışam.
Elim yollarına uzalı qalıb
Bele çox çekecek uzun iller de.
Mene dinclik vermir ,rahatlıq vermir
İttiham eyleyir xatireler de.
Qemim qemim üste yığılıb indi
Mense, bir ümidi dayaq bilmişem.
Ömrün o başından der ocağına
İri addımlarla qonaq gelmişem.
İller bir dayağı qenimet bilib,
Ne sebrim vardısa, aldı apardı.
Ümid çırağımı söndürüb qefil,
Qeder yaman yerde pis axşamladı.
