Duman-çen birleşib yolumu kesse,
Düşer dost-tanışlar yadıma menim.
Bilirem bir azca çetine düşsem,
Onlar yetişerler dadıma menim.
Deme: bu dostların qalıbdır harda,
Onlar gözlerime deymir ne vaxtdan.
Dost dostu sınayar çetinde, darda,
Dar günde cıxıblar onlar sınaqdan.
Çox dost qazanmışam men öz elimde,
Ele bilirem ki, yoxdur düşmenim.
Gözüm görmeyende tutub elimden,
Dostlarım ağ güne çıxarıb meni.
Söz salıb onların mehebbetinden,
Doğrusu bilmirem bu gün ne deyim.
Onların eşqinden, mehebbetinden,
Yüz yol danışsam da qurtaran deyil.
Çox adam görmüşem men bu yaşımda,
Dostu unudanın qiymeti olmaz.
Dost-tanış olmasa süfre başında,
Kesdiyim çöreyin lezzeti olmaz.
Her gün dostlarımı salıram yada,
Derirem ömrümün dostluq barını.
Yaxşı ki, dostların men bu dünyada,
Qazana bilmişem etibarını.
Meni Terk Eden Vefasiz Dostum
