Dünyagörüşü az olan bir qocanın eşşekden başqa heç neyi yox idi. Kişi darıxanda arabir insanların toplaşdığı yere geder, kenardan söz-söhbete qulaq asardı. Eşiderdi-fılankes eşşeyini bir il şehere göndermekle adam olub geri qayıtdı. Bir başqası deyerdi ki, bes filankesinki altı ay qalmaqla adam olub geri qayıtdı.Kişi fikirleşir ki,o da eşşeyini şehere gönderse adam olub geri qayıdar ve ona kömek olar.Bir gün eşşeyin qulağından tutub darta-darta getirir şehere , bir ağaca bağlayıb geri qayıdır.İl ötür , kişi fikirleşir ki,vaxtdı gedib görsün ki, eşşekden ne xeber var. Eşşeyi bağladığı yere qayıdanda görür ki, o yerde bir oturacaq var, üstünde de qeşeng bir cavan oğlan oturub qezet oxuyur.Sevinir, ve duşünür ki,şukur Allaha onun da işi düzeldi. Eşşeyi adam oldu. Özüde ki, savadlısından.Yaxınlaşıb oğlana deyir ki , dur gedek. Oğlan başını qaldırıb kişiye baxıb yene oxumağına davam edir. Kişi tekrar edir.A bala meni tanımadın ? Bes menim eşşeyim deyildin? Dur gedek de... Oğlan tenge gelib durub kişiye bir tepik vurur. Kişi yıxılıb, qalxır ve deyir : a bala adam olmağına olmusan e.., ancaq tepik atmağını deyesen tergitmemisen
