xatırlamır belke de xatırlamaq istemirdim.."
Keçen 6,5 ilin tecrübesini ilk defe yazıya tökürdü adam ve gözyaşlarının islatdığı yanağı parlayırdı florasansa işığında.. Mahnının bu sözleri ise her şeyi ile ONU yaşadırdı otağının her terefinde.. “Her sabah doğan güneş bir sabah doğmaz oldu..Elleri ellerimden kayıp giden yıldız oldu..” “Giderken bıraktığın bütün renkler siyah oldu..” Ve yeniden ONU son gordüğü anı xatırlayırdı ; Güneşin cansız bedenine sarıldığında, Güneşin bir eli boyunbağısına birleşmiş, diger eli ise sıx cib telefonunu qucaqlamışdı.. Cib telefonunu Güneşin ovucundan çekib götürdüyünde telefonun ekranındakı, Güneşin o felaket gecesinde sevdiyine cavab olaraq yazdığı amma aydındır ki göndermeye fürset tapa bilmediyi "Bizi ölüm bele ayırmasın.." cümlesine cavab verercesine "Güneşim, bizi ancaq ölüm ayırar demişdim.. Yanılmışam Güneşim..! Yanılmışam..! hele de mendesen Güneşim.." deye qışqıraraq hıçqırıqlarla ağlayırdı.. 17 Avqust 1999 Saat 03:02deki böyük zelzelede tebiet, bir bedeni diger bedene bax bu şekilde daşıyır…

<< 1 ... 4 5 [6]