atmalıydım.. Yatağımın yanındakı telefonu iradem xaricinde götürerek qapıya doğru yöneldim.. Gede bilmirdim, her yer yellenir dayanmırdı.. Menzil boşluğuna çatdığımda her kesde bir çaxnaşma, ev yoldaşımın gözlerindeki dehşet, bağrışmalar, uşaqların ağlamaları.. Nerdivanlarda qorxu dolu gözler, anında kesilen elektrik, her yerqapqaranlıq.. Uzun süren sarsıntı yeni dayanmışdı ve prospekte atıldığımda her kes orada idi.. Ailem?? Güneş..?? Güneşi axtarmalıydım, ailem uzaqda idi, orada hiss etmemişler bele deye düşünerek Güneşi axtarmalıyam dedim.. Güneş.. Güneş.. Aç telefonu!! Lenet olsun! Güneş aç telefonu! Sonra lenet ola bilecek şebeke problemleri.. Güneşe çatmalıydım, qonşumuz Kamal, avtomobilini istediyimde o qorxu-çaxnaşma halında heç düşünmeden "Götür amma açar yuxarıda qaldı" dedi.. İçimdeki o qorxu ele yox olmuşdu ki,her kesin uzaq dayandığı menzil boşluğundan Kamalın evine çatdım.. Aşağıya atıldığımda her kesin üzünde o qapqara qorxunu yeniden gördüm.. Avtomobile mindim ve gede bileceyim en kese yollardan sonunda Güneşin olduğu evin küçesine çatdım. Küçenin başında bir çaxnaşma.. Avtomobilden endim ve kütleni yararaq o küçeye girdim. Küçenin diger ucuna yaxın, açıq mavi mozaikalarla qablı bir bina idi.. Qaçdım.. Ola bilmezdi, bina yox idi, vardı amma yox idi. .Yedi qatlı bu bina yıxılmış beton dağıntısına dönmüşdü.. Deli olmaq üzreydim.. Güneş deye qışqırırdım.. Heç bir yerden ONun sesi gelmirdi.. Etrafdakı insanların içinde onu axtardım.. Yox idi, xeyr o dağıntının altında ola bilmezdi.. Güneşim orada ola bilmezdi..! Çaxnaşma içinde qışqırmağa davam etdim. Dağıntı üzerine doğru çıxaraq elime keçen bütün daş parçalarını, kiremitleri küçeye doğru atırdım.. Bir polis memuru yanıma yaxınlaşaraq "Sehere doğru qurtarma qrupları gelecek, onlar gelene qeder dağıntının üzerinde edeceyiniz şüursuz hereketler dağıntı altında heyata şansı olanların bu şanslarını azalda biler.." deyerek qoluma girdi ve meni dağıntıdan 10 metr uzaqda bir seki üzerine oturtdu.. Xeyr

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>