Gece saat 04:12... Yata bilmirem... Düşünürem... Yene sıxıntı meni öldürecek kimidir... Nefes ala bilmirem.. Onların her gece danışığı meni lap bezdirir.. Yatağımın kenarındakı şkafdan kitabı götürdüm.. İstedim ki, oxuyum.. Yooox... Alınmır onlar mene bu kitabı oxumağa bele imkan vermirler.... Yene başladılar.... Qırğın sanki, birinci dünya müharibesini xatırladır mene... Bele deyirler bezen... Gülmeli gelse bele....
Artıq dayana bilmirdim... Qışqırdım... Susunnnnnnnnnn.........!!!!!!! Deye....
Amma ki, ne çare heç biri susmaq istemirdi... Yene danışırdılar... Dalaşırdılar
Sevgi:
- Çıx get bu qızın üreyinden.. Sene deyirem get..!!!
Nifret:
- Yox .. O istemir meni getmeyimi... O meni senden çox isteyir.... Bax buna göre getmirem... Meni heç kim mecbur ede bilmez getmeye..
- Gedeceksen.. Meni de isteyir.. Belke de senin qeder yox.......
- Aha bunu axır ki, başa düşdün.. Başa düşdüyünü bile-bile niye meni qovmağa çalışırsan? Axı o bunu istemir?
- Çalışıram çünki, onu sevirem.. Onun içindeki nifreti mehv elemek isteyirem... İsteyirem ki, hemişe sevsin..
- Seb bilirsen ki, ona meni sen qazandırmısan. Sen olmasaydın heç men de olmayacqdım.. İndi baxda sen heç kime lazım deyilsen.. Hamıya ezab veriresen..
- Başa düşmürdüm..Bu gün anladım.. Ve diyesen mene yol göründü.. Getmeliyem.. Tamamile terk etmeliyem...Bir daha onun üreyine, qırılmış qelbine zerer deymesin deye gedirem.. Sanma ki, meydanı sene buraxıram.. Bir gün özü qaytaracq meni.. Seni tamamile mehv ederek.... Sadece onu çox sevdiyimden gedirem.. Daha ezab çekmesin deye..... Amma sen ona heç vaxt kömek olmayacaqsan... Bunu bil.!!!
Söhbetin sonu oldu ve içimdeki Sevgi tamamile getdi...Men istedim ve getdi.. Mene qalan yene nifretim oldu..Yalnız bu gece onu bildim.. Günahkar menem Bu sevgini yaratmamalıydım..Günahkarsan Ve Get !!!! Bu heyatda sevmeyi bacarmadım..Ancaq NiFRETİ bacardım.................
