1. Ebu Bekr ibni Ebi Qühafe; birinci xelife.
2. Ömer ibni Xettab; ikinci xelife.
3. Osman ibni Efvan; üçüncü xelife.
4. Telhe ibni Übeydullah.
5. Zübeyr ibni Evam.
6. Sed ibni Ebi Veqqas.
7. Ebdürrehman ibni Ovf.
8. Ebu Bekrin qızı Aişe.
9. Xalid ibni Velid.
10. Ebu Hüreyre Dusi.
11. Abdullah ibni Ömer.
12. Abdullah ibni Zübeyr.
Bu on iki neferi ehli-sünnenin böyük şexsiyyetlerinin içinden seçmişem. Onların adı bu firqenin içinde daha meşhurdur. Bu insanları çox terif ve dua edirler. Onların dili ile desek, bu adları çekilenler çoxlu revayet etmiş ve derin biliye malik olmuşlar!!
Biz onların haqqında ayrılıqda ve xülase şeklinde danışacağıq. Onların Peyğember (s)-in sünnesi ile – bilerekden, ya sehv üzünden – müxalifetçilik etmesini sayacağıq. Her tehqiq ehli bilmelidir ki, ehli-sünne heqiqeti olmayan bir şeyi iddia edir. Özlerini haqq, başqalarını ise haqdan azmış bilirler.
