İller evvel çox gözel bir ölke varmış. Tebii her nağılda olduğu kimi bu nağılda da o ölkenin bir kralı ve tebii ki bir de şahzadesi varmış. Şahzade dünyalar gözeli bir qızmış. Kral ona baxılmasını qadağan etmiş, her gün gezmek üçün saray gözetçileri ile sarayın xaricine çıxacağı elan edildiyinde xalq eyiler ve gözlerini bağlayar, ya da evlerine qaçarlarmış. Onu görmenin evezi ölümle cezalanmaqmış. Günlerden bir gün yene şahzade gezmek üçün çıxdığında; kasıb bir kendli cavan her şeyi göze alaraq başını qaldırmış ve şahzade ile göz göze gelmişler... O an kasıb cavan şahzadeye inanılmaz bir eşqle tutulmuş. Şahzadenin derin baxışlarının da boş olmadığını düşünmüş ve günlerle yata bilmemiş. Kasıb cavan ölümü bele göze alaraq bahasına, şahzadeni bir defe daha görmek üçün çalışmış. Bu vaxt gözel şahzade de ona tutulmuş oğlanın zerer görmemesi üçün günlerle özünü saraya bağlamış. Sonunda döze bilmeyen kasıb cavan her şeyi göze alaraq gizlice sarayın bağça divarına dırmaşmış ve şahzade ile bir defe daha göz göze gelmişler. Kasıb cavan derhal divardan atlamış ve şahzade ile danışacağı anda saray gözetçilerine tutulmuş.
Kralın qarşısına çıxarılan oğlan ölümle cezalandırılacağını bildiyinden krala şahzadeye duyduğu eşqini izah etmiş. Kral ölüm emrini vereceyi anda şahzadenin yalvarışlarına döze bilmeyerek cavana başqa bir ceza vermeyi qebul etmiş. Derhal bir gemi hazırlatdıran kral, gedile bilecek en uzaqdakı adaya bir fener tikdirmiş ve kasıb cavanı da o adada tek yaşamağa mehkum etmiş... Aradan bir neçe Ay keçmesine baxmayaraq şahzadeni unuda bilmeyen cavan oğlan şahzadeye olan eşqini kağızlara tökmüş ve qağayılara izah etmeye başlamış...
Artıq bütün qağayılar kasıb cavanın şahzadeye olan eşqini anlamış ve yazdığı mektubları şahzadeye aparmağa başlamışlar... zamanla şahzadenin de yazmış olduğu mektubları kasıb cavana aparan qağayılar vasiteçiliyi ile iki gencin arasındakı eşq yaxşıca böyümüş. Ta ki... Bir seher sarayın bağçasında nahar ederken şahzadenin otağının

[1] 2 >>