necabetlidirler de.
- Ne bilim. Ezizeden de soruşmaq lazımdır.
- Elbette, amma senden hesini almamış qıza demek istemedim.
- Onda yığıncaqdan sonradanışarıq.
- He bir de Ebdül. Unutmuşdum az qalsın. Qonaqların arasında bir nefer Azerbaycandan gelib.
- Doğrudan? Bu lap elaoldu ki.
- He, doğma dilinde danışarsınız. Düzdür Şemsle onsuzda bütün günü öz dilinizde danışırsınız. Menim de üreyim partlayır. Ne yalan deyim qısqanıram .
Abdulla ve Ebdül bu söze gülümsünüb otaqdan çıxdılar. Yığıncaqda qadınlar ve beyler bir toplaşmışdı. Ereb dili,ingilis dili, rus dili qarışmışdı bir birine. Şems atasının yanından Ezize ise anasının yanından bir deqiqe bele olsun ayrılmırdılar. Şems atası ile söhbet ederken qonaqlar arasında azerbaycanlı biri olduğunu öyrenmişdi. Hevesle ata bala onu axtarırdılar. Şems bir neçe il evvel Bakıya getmişdi. Uşaq vaxtı ise atası ölkesinden öteri darıxanda onunla bir Azerbaycana Bakıya gelirdi.
- Ata, haradadır axı?
- Bilmirem bir azdan onlarla tanışlıqda bilerik. Sen de görüm haradaydın bu gün? Ümid edirem Berika ile deyildin.
- Ata,xahiş edirem. Ondan mene ziyan gelmez.
- Qızım axı xahiş etmişdim. Ondan uzaq dayan.
- Amma ata..
- Söhbet bitdi. Heyetde dolan ne qeder isteyirsen, amma çöle olmaz.
- Ata ne olar. O azaddır. Heyet üçün, bağlı yer üçün deyil.
- Dedim ki, söhbe t bitdi.
- Ata!
- Gel gedek, qonaqları tanıdırlar.
Ebdül Şemsin elinden tutaraq merkeze gelir. Qonaqların ekseriyyeti Moskvadan gelenler idi. Adlarından belli idi ki, milliyyetce de ruslardır. Amma aralarında birinin adı çekilen kimi Şems ve atası bir birine baxıb gülümsediler. Nağızade Amal. Başını tevazökar şekilde eyib özünü teqdim eden genc hekim baxışlarını qonaqların üzerinden tez çekib özünü kenara verdi. Ebdül kişi kenara çekilen gencin yanına gedib öz doğma dilinde salamlaşdı. İlk evvel genc salamın erebce olduğuinu düşünse de ardınca hal ehval tutulmasından başa düşdü ki, qarşısındakı azerbaycanlı biridir. Ebdül ürekden sevinerek genci berk

<< 1 [2] 3 4 5 >>