ile söhbet kesilmiş olur. Gelen ise qonşuluqda yaşayan Ayşe xanım idi. Demek olar ki, her gün gelirdi. Geliş sebebi ise Ezize idi. Ümumiyyetle gelen elşilerin ekseriyyeti Ezizee göre gelirdiler. Çox gözel qametli, sakit dlsiz ağızssı biri idi. Gözelliyi ile Maskatda ses salmışdı. Gün eriznde ne qeder elçi gelse de Abdulla bey heç birine tesdiq cavab vermirdi. Ebdül kişi ise Abdulla beyin işine qarışmırdı. Çünki onun qızları üçün en doğrusunu bildiyinden emin idi. Atası kimi sevmiş ele qebul etmişdi. Onun bir sözünü iki elemirdi. Ayşe xanım geliş sebebini bir daha belli etse de Xedice onu xoş abu hava ile qarşılayıb yene de heç ne demeden yola salmışdı. Ayşe xanım getdikden sonra heyat yoldaşının yanın qalxıb yanında eyleşdi.
- Nese oldu?
- Yox.
- Sözlü adama oxşayırsan.
- Ezize üçün gelmişdiler.
- Yene? O qadın bezmedi?
- Niye ele deyirsen? Yaxşı ailedirler. Oğlanları çox ağıllı terbiyeli, oxumuş. Özü de yaxınlıqda yaşayırlar.
- He, deyesen sen razısan
- Atam ne fikirleşir. Qızların yaşı keçir artıq.
- Atan her şeyin en yaxşısını isteyir.
- Offf Ebdül, senin bu rahatlığın meni öldürecek. Axı niye qarışmırsan. Onlar senin qızlarındır.
- Atana söz demek mümkündür ki? Hem kim deyir men qarışmıram. Atan razılaşsa menden soruşur men istemesem o da vaz keçir.
- He??? Demek bele. Elbir olub qızlarımı evde qoymaq fkriniz var?
- Xedice bu işler qismetdir. Sen bunları menden yaxşı bilirsen.
- He, düzdür. Ele ikimizi götüre. Sen hara men hara. Aradakı mesafelere bax.
- Ay sağol.
- Ebdül
- Ay can.
- ....
- He? Eşidirem.
- Şey...
- Denen.
- Şems...
- Ne olub Şemse?
- Onunla danışasan belke.
- Ne barede?
- Özünü bir az xanım kimi aparın. Qız ele bil oğlandır. At çapır, dağa dırmaşır. Gelen elçiler Ezizeye gelir ancaq.
Ebdül Xedicenin bu sözüne ürekden güldü – Seni narahat eden budur?
- Niye de yox? Şems gözeldir, amma ereblere heç oxşamır. Sene benzeyib. Buradakı insanlara yad gözellikdir.
- He, Şemsim rehmetlik anama benzeyir.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>