Şemspare
1 ci bölüm
Min bir gece nağıllarından doğdu ilk evvel sevgi menim üçün. Doğma vetenden uzaqda dağların, sehranın, okeanın ehate etdiyi ölkede tanıdım onu. Uşaqlıqdan anam ve atamı gördüm, onların sevgi hekayesi mene min bir yox bir ömrümü evez etmişdi. atam Ebdül eslen Azerbaycanlıdır. Anam ise ereb qızı Xedice. Erebistandan atası ile Azerbaycana gelmişdir. Kim bile bilerdi ki, ta Erebistan yarımadasından Omandan qara uzun saçlı qehveyi rengli gözel ereb qızı öz ayağı ile heyatının sevgisine geler. Atam ilk gördüyü andan eşqe düşmüşdü. Amma atası ile çox yaxın iş yoldaşı ve ata oğul kimi olduğundan utanıb dile getirmemişdi. Cavan yaşdan biznesde özünü doğrultmağı onu gelecek qaynatasının yanında eslinde ucaltmışdı. Amma yene de atam özüne ayıb bilmişdi ki, özüne ata deye bildiyi birinin qızına göz dike. Sevgisini qelbinde basdırmaq istemiş, amma ne fayda. Sevgi toxumu qelbe düşmüşdü bir kere. O toxumu cücerden ise keder, qem, hesret olur. Yalnız bundan sonra açan sevgi çiçeyi insanı xoşbext eder. Onu ise her kes becere bilmez. Atam bacarmışdı. Günü günden zeifleyib gedir, sıxıntıdan yatağa bele düşmüşdü. Xedicesinin gözlerindeki ateşde qovrulurdu. Üzünün helimliyinde yox olurdu. Ağır xeste olmuşdu. Anamın atası yeni babam olanlardan heç ne bilmirdi. Anam da xebersiz idi. Sadece bir görüş, bir baxış atamı bu hala salmışdı. Düşündükce ki, Xedicesinin qara uzun saçlarını başqası sığal çekecek deli olurdu. Amma ne çare. Babam Abdullaya deye bilmezdi. Onlar ise olduqca tanınmış ereb şeyxlerinden olduğundan atam kimi yetim birine qız da vermezdiler. Babam Abdulla atamın halını gördükce özü de pis olur derdine deva tapmaq üçün tanıdığı bütün hekimleri onun başına yığırdı. Ne çare ki, heç kim derde elac tapa bilmedi. En acınacaqlısı atam sevgisini qarşılıqsız olduğunu düşündüyünden daha da mehv olurdu. Bir gün özünde olmadığı vaxtda atam üzünde bir istilik hiss etmiş, gözlerini açdığında ise bir cüt parlaq, işıl -işıl işıldayan gözün onun üzünde gezdiyini

[1] 2 3 ... 8 >>