Genc idi, gözel idi, bacı-qardaşı yox idi, evin tek övladı idi. Azad idi. Rahat geyinirdi, şalvar, ya etek ferq etmezdi. Amma hicablı xanım idi... Universitet xeyalları vardı... Ve bir gün ... Qapı döyülür:
- Ana, baxarsan?
- Yaxşı, qızım.
- Kimdir?
- Poçtalyonam.
İmtahanların neticeleri gelmişdi. Hele xeberi yox idi, en gözel universitetlerden birine daxil olmuşdu. Heyecanla açdılar zerfi. Ve arxasınca texmin edileceyi kimi sevinc qışqırıqları ve s.
Yaşadığı şeherden kenarda idi universitet. Amma ferq etmezdi. Başörtüsü problemi de var idi mekteblerde. "Eşi, 3-4 ilden bir şey olmaz. Açarsan başını, ne edek mecburuq" - deyirdiler aile üzvleri.
Çamadanlar hazırlandı, yola düşdüler. Atası Sevdanı bir eve yerleşdirdi ve geldi. Bundan gözel ne ola bilerdi Sevda üçün. Ali mektebe daxil olmağı isteyirdi, amma en esası, aileden uzaq olmağın verdiyi rahatlıq olacaqdı. Sevgilileri olacaqdı, istediyi vaxtda çöle çıxacaqdı...
Mektebde "x" camaatından olan (müeyyen bir teriqet) biriyle qarşılaşdı. Çox yaxşı anlaşdılar. Aradan 2 il keçmişdi ki, Sevda universitetdeki tehsilini yarımçıq qoyub evine döndü. Ailesi çaşdı.
‘'Qızım, gözlerin qızarıb, xeyirdir, xestelenmisen?'' - deye soruşdular. Cavab vermedi.
Günlerle otağından çıxmadı. Hekime apardılar, bir şey çıxmadı. Amma gözleri daim qırmızı idi. İller keçdi, çox elçiler geldi, amma her gören "Xesteliyi var" deye imtina etdi.
Nehayet, bir gün bir genc "Ne olacaq ki" düşüncesiyle Sevda ile evlenmeyi qebul etdi. Sevda gözelliye ehemiyyet vermirdi. Atası oğlandan ne iş gördüyünü soruşanda, "Hamballıq edirem" - dedi. Atası evvel istemedi, amma sonra "Başqasıyla evlendire bilmerem" deye razılığını verdi.
Aile qurmalarından 1 ay keçmişdi. Yoldaşı yuxuya getdikden sonra Sevda ortadan itirdi. Fateh bunu hiss etdi. "Menim xanımım ne edir, yoxsa narkotikden istifade edir?" - deye fikirleşdi. Şeytan vesveseler verirdi her gün: "Belke de aldadır seni, boşan getsin. Sene qızmı qehetdir?". Onu izlemeye qerar verdi...
... Sevda

[1] 2 >>