Bilmezler nece yıxılar insan acı ile dolar
üreyi…Facievi bir ayrılıq sonrası nece de alovlanar teklikler….
Bilmezler nece de güneşsiz qalar insan,gün ortasında qaranlığa boğular gözlerin.Ne yana
getdiyini bilmez ayaqlar,nefessiz qalmanın tutsaqlığını bile bilmez ağrını su deye içmeyen ...
Bile bilmez gerçek sancını,can dediyini itirmeyen ...Bilmezler
yaşayarken sebebi öler insan,ümidini itirmiş bir yazığın qehre boğulmuş peşmanlıqlarını ve
terkedilmişliyini kimse bilmez ...Saxta zamanların ulduzlarına qanad çırptığını bu sene
meftun üreyini kimse bilmez ...
Artıq özüme daha çox acı çekdirmeden ..Seni gözlemeden ve düşünmeden ..Üreyimden çıx
get isteyirem ..
Son gözyaşlarımla seni isladaraq ,Elece, çaresizce...Bütün yaşanmışlıqların xatiresine Burax
get bu üreyi ...
Bu ürek seni çoxdan terk etdi ..Şahidimdir seheri iple çeken gecelerim ..Dodaqlarımdan
axan sözler şahidimdir ..
Sen, sensizliyi öyretdin mene ..Mense soyuq gecelerde yağan
yağışlarla,gözlerimle yoldaşlıq ederdim sene ..
İndi Yoxluğun bağrımda yanan bir köz ..Susqunluğun cehennem ateşi qeder isti ve yandırıcı
..Ama qorxmuram artıq alışdığım yoxluğundan...
Terk etmeli ve Unutmalıyım seni ...Men, bütün menliyimle Qürurumu heçe saydım ..
..Senin yoluna Düşdüysek ,Her kesi qarşıma bir-bir alsdıysam ..Ve buna baxmayaraq sesin
titremeyerek ..
"Bitdi" ile başlayan son cümleni qurduysan ..Ve bu son sözünün sonuna
nöqteni qoydunsa ..Burax get bu üreyi ...
Sene artıq bir faydası olmaz ..Ve seni buraxaraq ..Bir defe olsun üzüne baxmadan ..Çekip
gedirem yox olan varlığından ..İndi;Burax get bu üreyi ..Bu ürek seni çoxdan terk etdi
..Artıq möhürlü bu ürek ..Sensizliye and içdi ....
Qopacaq bir eşqi heçne möhürleye bilmez, sonsuzluğa qeder yürünecek bir eşqede heç bir
divar engel olmaz... Ya adam kimi qal menimle, ya adam kimi get menden.
Ulaşılmaz deyilem, ama adi biride olmadım heç bir zaman. Buna
görede deyerimi bilmeyeceksen mene heç ulaşma. Seni başqaları yaxmış, işlerini mene
bulaşdı
