yorulmurdu heç. Dediyine göre, guya humanitara hazırlaşıb, özü de 650 balı keçib. Amma zalda idman müellimidi, fizikadan da hazırlıq keçir vaxt tapanda. Nese, heç ne anlamadım - bir az fikre getdi – özünün cüsseli, qüvvetli görünüşü var. Özünden razı danışır. Menden soruşsan, hiyleger adama oxşayır. Qısası, ümumilikde...
−Qızım, – İrade xanım menalı baxışla qızını süzdü. – amma sabahdan müelliminden çox, fizikaya fikir verersen...
Maya pert oldu. Doğrudan da bu qeribe müellim haqqında nece oldu ki, bu qeder danışdı? Off... Meyus halda yazı stolunun üstündeki gece lampasının işığını yandırıb-söndürmeye başladı:
−Sen soruşdun, men de dedim. Burda ne var ki? Axı özün bilirsen, insanları öz-özlüyümde araşdırmaq, texeyyülümde obrazını yaratmaq adetimdir. Bunu hemişe demişem. O da elece.
−Bes onun üçün nece obraz yaratdın? – ana maraqlandı.
− Ne bilim, ele olduğu kimi. – mızıldandı, hele de pert idi.
İrade xanım qızının könlünü aldı:
−Yaxşı, forslanma sen canım.
−Bilmirem... – Maya ani susdu. – Doğrusu kobud, özüne güvenen, güclü iradeye malik bir obraz. – Amma, bilirsen, onda ele bir şey vardı ki, men onu derk ede bilmedim. Bir insan ki, olduğu kimi görünmez ve göründüyü kimi olmazmış kimi bir şey. Deqiq bilmirem, daha düzü ifade ede bilmirem. Çünki, heç özüm de deqiq anlaya bilmirem bunun ne olduğunu. Amma düzü bir insan kimi o qeder de xoşlanmadım bu müellimden.
Anasının ona xüsusi bir baxışla baxdığını görüb, onun fendini hele indi anladı. Kefi tamam pozuldu:
−Ana, niye maraqlanırsan axı?
- Daha uşaq deyilsen, qızım. – İrade xanım temkinle dillendi. - Bunu başa salmaq borcumdur, anayam men. Kimdir, necedir bilmirem. Amma zaman pisdir qızım, zaman... O qeder hadise eşidirem ki, vallah sen her gün derse, hazırlığa gedib gelenedek üreyim eriyir. Heç kese etibar yoxdu bu zamanda.
Maya etiraz etdi:
−Zamanlıq heç ne yoxdur, ana. Zaman hemin zamandır. Deyişen insanlardır. Zamanın adı çıxıb... – Qayğıkeş nezerlerle anasına baxdı.

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 15 >>