da, heç kimi görmedi. Lap qapının ağzına çatanda kandarda büzüşüb yatmış bir pişik balası ile rastlaşdı. Anladı ki, gece mescidin qapısını cırıltı ile iteleyib açan bu pişik balası imiş. Heyvancığaz yağışdan, ildırımın gurultusundan mescide penah getiribmiş. Riyakar abid iki eli ile başına vurub dedi: “Men öz namazlarımın niyyetinde insanları Allaha şerik edirdim, yalnız Allah üçün qılmalı olduğum namazı insanlardan ötrü qılırdım. Bundan xilas olmaq üçün bu mescide geldim. Amma sen deme, bütün gece boyunca Allaha insanı yox, bir heyvanı şerik qoşmuşam”. XVIII esrde yaşamış meşhur alim Seyyid Nemetullah Cezairi bele bir ehvalat neql edir: Bir nefer eşidir ki, eger adamın xalis niyyetle qıldığı iki rüket namaz qebul olsa, o adam cehennem alovundan amanda qalar. Hemin şexs Kufe mescidine gedir ki, orada iki rüket namaz qılsın, bununla da günahlarını bağışlatsın. Mescide daxil olub namaz qılmağa başlayır. Evvelce her şey yaxşı gedirdi. Amma namazın ortasında ağlına bele bir fikir gelir: Bu etrafda yaşayan ve menim kimi seherler iki rüket sübh namazı qılan adamlar göresen yuxudan nece oyanırlar? Axı, bu mescidin minaresi yoxdur ki, müezzin buradan azan verib camaatı oyatsın? (O zamanlar Kufe mescidi minaresiz idi). Bunun ardınca düşünür ki, eger burada minare tikilse, göresen, onun daşını, qumunu, kecini haradan getirmek olar? Bunun xerci ne qeder olacaq? Başlayır minarenin hündürlüyüne uyğun olaraq, lazım olan daşın, qumun ve sairenin miqdarını hesablamağa. Sonra fehlelerin zehmet haqqısını da bura elave edir. Minareni hansı şekilde tikmeyi, gövdesini hansı naxışlarla bezemeyi, şerefeni (müezzinin durduğu meydançanı) nece hazırlamağı da fikirleşir. Bütün işe serf edilecek vaxtı da müeyyen etmeyi unutmur. Bir de ayılır ki, artıq namazın salamını söyleyib qurtarıb. Öz-özüne deyir: “Men bura namaz qılmaq üçün geldiyimi düşünürdüm, amma sen deme, minare tikmek üçün gelmişem”.

<< 1 [2]