Zalım qardaşların yamanlığından,
Içimi yeyirem gün boyu, ay qız.
Bir qadın betninin qaranlığından,
Daha qaranlıqdı bu quyu, ay qız.
Divi almalıqda güddüyüm teki,
Yuxulu gözlerle açılır seher.
İndi men yarama duz basıram ki,
Seni fikirleşim sehere qeder.
Bu quyu kesilmiş kendir qoxuyur...
Qanayır köksüme batan xeyanet...
Sükut bu quyuda zilden oxuyur...
Burda ümidsizlik her gün neqaret...
Indi yorğun canım özüme serhed,
Yalandan deyirem vecine alma.
Mene deyen lazım ay Melikmemmed,
Sevmeli yaşında ne div, ne alma...???
“Qu”-dedim quyuya atdılar meni,
“Qa”-dedim qardaşlar qayıtmadılar...
Gedib yuxu kimi yatdılar meni,
Sonra bir-birini ayıltmadılar.
Burda sensizledim, gümanım itdi...
Adamlar quyunu daşladı, ay qız.
Cavanlıq içimde çürüdü getdi,
Qocalıq içimden başladı, ay qız.
Quyuya her gece gümüş ay qonaq...
Her gece quyuya ulduzlar axır...
Quyu-durbiniyle müneccim torpaq,
Menim gözlerimden göylere baxır...
Qara xatireler ağlanan kimi,
Çoxaldı quyuda senin azlığın...
Ümidin gözlerini bağlanan kimi,
Açıldı gözleri adamsızlığın...
Kaş külek olaydım, adam yox, külek
Indi menim üçün külek- azadlıq...
Ne vaxtsa demişdin ağ qoç gelecek,
Min ilmi keçibdi ? bilmirem artıq...
Qaranlıq, tenhalıq, soyuq ve gece...
Biryolluq gedibler bütün gedenler...
Edalet kesilmiş kendirdi mence,
Indi padşahdılar kendirkesenler...
Burda can verirem, ölmürem ay qız,
Bu quyu ümidden, ölümden kasıb...
Min ildi anlaya bilmirem ay qız,
Menim bu nağılda ne itim azıb ?!
Yaman üşüyürmüş adam adamsız,
Adamsız duyurmuş adam zamanı...
Canı şüşedeymiş divlerin ay qız ,
Bu quyu şüşedi, mense div canı...
Bir simurq leleyi yandır bu gece,
Yoxdu bu quyuya gedib qayıdan...
Bu şüşe quyunu sındır bu gece,
Menim div canımı çıxart quyudan.
Göylere baxıram ulduz sürüşmür...
Ölmürem, uzanır bu dehşet ,ay qız.
Mene üç almadan bir alma düşmür,
Yoxmuş bu nağılda edalet, ay qız...
