Ele bildim bele olmalıdı. Heyatımdaki tek düzgün olan şey seninle evlenmeyim olsaydı... Amma o bele düzgün deyildi. Ne sen meni tanıdın, ne men seni. Nece tanıyaq axı? Hele de bilmirem seni her görende üreyim heyecandan esirdi, yoxsa biri görer qorxusundan. Heç vaxt xoşbextliyin ne olduğunu bilmedim. Hamı xoşbextliyin rahat heyat ve ailede olduğunu deyirdi. Bilmirem... Mene ele gelirki xoşbextlik üçün başqa nese lazımdı. İndi gedirem. Heyatımda ilk defe
özüm haqqında qerar verib, gedirem. Bu heç vaxt hiss etmediyim hissdi. Hemişe kiminse qerarlarıyla yaşamışam, atamın, senin ve ananın. 1 gecede ne qeder facie yaşasamda, gülmek keçir üreyimden. Öz yolumu özüm seçdim çünki. Xeyal bele ede bilmediyim bir şeydi bu. Sene bunu günahsız olduğumu demek üçün yazmıram. Sadece ne hiss etdiyimi bil istedim. Bilmirem niye, amma bu dünyada meni senden başqa heç kim anlaya bilmez kimi gelir mene. Seni nağıllardaki cengaver zenn etmişdim, meni qoruyan cengaver... Bilmirem, heç ne bilmirem. Ne sen, ne özüm, ne de biz haqqında. Eger gelsem, qayıtsam kim olduğumu, ne olduğumu öyrenib qayıdacam. Söz verirem! Senden ferqli olaraq men sözümün üstünde duracam. Ya elvida, ya helelik."
Murad heç ne anlamamış kimi mektubun her setrini, her cümlesini tekrar-tekrar oxudu. Eslinde bu onu ne qeder teeccüblendirsede, Benövşenin ne yazmaq istediyini anlamışdı. (müellif: Cemile Memmedli) Qarma-qarışıq mektebli xetti ile yazılmış, bir vereqi doldurmayacaq qeder az olan cümleler sanki Benövşenin ne hiss etdiyini anlatmışdı ona. Bir anlıq donsada, özüne gelib dedi:
-Hara...hara getdi?
Südabe müellime özüne mexsus hökmle dedi:
-Sen nece kişisenki arvadının harda olduğunu menden soruşursan?
Murad:
-Bağışlayın müellime. Sehv etdiyimi bilirem. Xahiş edirem hara getdiyini deyin. Başına bir iş gelmemiş tapım onu, ailem dağılmasın.-deyib başını aşağı saldı.
-Yox, onun başına bundan sonra pis heç ne gelmez. Qelbi qırılıb, sen onu geri getirsende bunun faydası olmayacaq.
-Size hörmetsizlik etmek

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 17 >>