Alagöz xanım her kese
Benövşenin evinden oğurluq etdiyini, buna göre qovulduğunu demişdi. Her kesde sorğu-sualsız ona inanmışdı.(müellif: Cemile Memmedli) İndi Südabe müellimeden çekinseler bele, yene de Benövşeye kinaye ile baxıb, öz aralarında pıçıldaşırdılar.
Benövşenin evinden oğurluq etdiyini, buna göre qovulduğunu demişdi. Her kesde sorğu-sualsız ona inanmışdı.(müellif: Cemile Memmedli) İndi Südabe müellimeden çekinseler bele, yene de Benövşeye kinaye ile baxıb, öz aralarında pıçıldaşırdılar.Benövşe onun haqqında deyilen sözleri eşitmirdi. Bu qeybetcil qadınların sesi ona bir uğultu kimi gelirdi. Birden bu uğultu kesilsede, Benövşe bunada fikir vermedi. Bu an kimse Benövşeni qucaqlayıb, "bacı, bacım!"-deye hayqırıb ağlamağa başladı. Sanki yuxudan ayılmış kimi diksindi Benövşe. Onu qucaqlayıb, ağlayan qadına fikir verdikde onu heç vaxt görmediyini anladı. Eslinde bu qadın heç buraların adamına oxşamırdı. Boyalı olduğu bilinen sarı saçlarından, qara olsada qısa olan geyiminden şeher adamı olduğu bilinirdi. Onu en çox teeccüblendiren ise qadının "bacı"-deyib ağlaması idi. Sonunda Südabe müellime Benövşeye baxıb dedi:
-O senin xalandı qızım. Bakıda yaşayır.
Benövşe xalasının olduğunu bilmirdi, yene de heç ne anlamayıb, vecsizce çiynini çekib ruhsuz kimi bir nöqteye başladı.
Axşam artıq hamı dağılmışdı. Xalası ile Südabe müellime anasının mezarına gedib-gelmişdiler. Onu da özleri ile aparmaq üçün cehd etselerde, Benövşe heç terpenmeden eyni nöqteye baxmağa devam edirdi. İndide xalası onun saçlarını sığallayıb dedi:
-Qızım, sen mene bacımın mirasısan. Bağışla, vaxtında gelib sene, bacıma sahib çıxa bilmedim. Südabe mene her şeyi danışdı. Bacımla menim taleyim hemişe qara olub, bu sene de keçib deyesen. Amma men imkan vermeremki sen de bizim kimi bedbext olasan. Seni özümle aparacam, xoşbextliyin üçün elimden geleni edecem.
Benövşe üzünü çevirib xalasına baxıb dedi:
-Yox...istemirem.
Xalası yene nese demek isteyirdiki, Südabe müellime onu dayandırıb

<< 1 2 [3] 4 5 ... 17 >>