duruxdu. Köhne xatireleri onu kövreltmeye başlasada, danışmalı idi:
-Qızım biz orta imkanlı ailenin qızları idik. Menim 19, ananın 16 yaşı var idi anam-atam qezaya düşende. Men instutda oxuyurdum. Bacımdan ferqli olaraq, çox güclü idim. Evin yükünü üstüme götürdüm. İnstutdan sonra bir kafede qab yuyan işleyirdim. Heyatım instut, iş ve evdem ibaret idi. (müellif: Cemile Memmedli) Ta ki Raminle tanış olanadek. Bir-birimizi çox sevdik, amma valideynleri meni istemirdi. Bakı kimi bir yerde, 2 yetim qızın exlaqlı ola bileceyine kim
inanardıki? Ne ata-anamız vardı, ne qohum-qardaşımız. Yene bir gün Ramin mene göre ailesi ile dalaşıb çıxıb evden, fikirli olduğuna göre yolda maşın vurub. Yası günü anası yaxamdan yapışıb "oğlumu sen öldürdün!"-deye qışqırırdı. Ondan sonra depresiyyaya düşdüm. Günlerle otağımdan çıxmırdım. Ele o vaxt bacım, Bakıya işlemeye gelen atanla tanış olub. Onsuzda zeif iradeli olan bacım, atanın yalanlarına inanıb sizin kende qaçdı. Bacım qaçandan sonra sanki ayıldım. Onun getmesinde özümü günahkar bilirdim. Bu evde tek, geceler qorxaraq yaşasamda oxudum, öz gücüme işe girdim. Eh, adıma neler deyilmedi. Ata yox, qardaş yox, er yox, onda mütleq pozğun olmalısan Azerbaycanda. Heç kes anlamırki men Raminin toxunduğu ellere başqasının toxunmağına döze bilmerem. Sen uşaq olanda gelmişdim size, atan qovmuşdu. Gerek o vaxt bacımı ve seni aparaydım, amma bacım çoxdan taleyiyle barışmışdı. He bizim hekayemiz bele idi. Sen ne etmek isteyirsen qızım?
Benövşe eşitdiklerinden tesirlensede, heç düşünmeden dedi:
-İnstut oxumaq!

4 İL SONRA...
Benövşe parktdaki oturacağa eyleşib fikirleşirdi. 4 il evvel xalasına instut oxumaq istediyini demişdi ve dediyini etmişdi. O da Südabe müellime kimi edebiyyat müellimesi olmuşdu. İndi ise teyinatını gözleyirdi. Ağlından öz kendlerinde müellime olub, olanların intiqamın Alagöz xanımdan çıxmaq keçirdi. Lakin 4 il erzinde çox deyişmişdi. Evvelki qapalı, susqun Benövşe deyildi, güclü, şen, özüne inanan bir qadın idi.

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 17 >>