Sen susursan...Belke bunlar hamısı yuxudur.Belke sen heç ne dememisen,men eşitmemişem?Bes onda minlerle heyatın içinde hanı bizim reallığımız?Amma ne vaxt seni axtarsam sakit ve inamlı sesini eşidirem:
Men burdayam!
Sen hemişe burdasan.Hetta seni görmesem bele sen meni çox gözel görürsen.Men kimem seninçün,neyem?İndi yazdıqlarım ne üçündür-etirafdırmı?
Sen burdasan?
Susma,axı bu eseri biz birlikde yaratmışıq.Sen susmağınla ve var olmağınla.Mense yazmağımla.Mene olar.Amma arabir senin üreyinin sesini eşitmeliyem.Hemişe susma.Yoxsa bu meni qorxudur.Axı bura senin mekanındır.
Sen burdasan?
Yeqin ki men de hemişe burda olmuşam,arabir getsem de hemişe sene qayıtmışam.Sen bunu hemişe hiss etmisen,bilmisen.Çünki bu şekli de biz birlikde çekmişik,çünki menim üreyim hemişe senin ovcunda olub.Nece adlandıraq bu şekli?Amma menimçün ferqi yoxdur,sen nece desen ele de edecem.
Gülümse,çünki men de gülümseyirem,daha qorxmuram.Seni bütün üreyimle hiss etmeyi,eyni zamanda tek olmağı xoşlayıram.Bilirem ki çox vaxt seninle yox özümle danışıram,bu senin sessizliyine çatmaq üçün bir şansdır.Bele daha asandır.
Elini ver mene...bax ellerime!
Bax ovcumda xetler kesişir-heyat xetti,ürek xetti,ağıl xetti,tale xetti.Men onları oxuya bilmirem.Amma onlara inansaq demeli burda menim bütün heyatım var.Menim en güclü heyecanlarım,en xoş teessüratlarım hekk olub.Hardasa uşaqlıq arzularım gizlenib.Herdasa qeti qerarlarım yer alıb.Hetta ede bilmediklerim de var burda.Fexr etdiklerim, utandıqlarım, meyusluqlarım,xoşbextliyim-hamısı burdadır.Bu xetlerde ömrüm gizlenib.
Elini ver mene...hiss et meni!
İnansaq ki bütün bu xetler tesadüfi deyil...demeli burda iller,aylar,saatlar tapmaq olar.Ne vaxt dünyaya geldim, menim doğma şeherim,menim ilk addımlarım, valideynlerim. Sevgim,ezablarım,yalanlarım.
Elini ver mene...toxun barmaqlarıma!
Burda mene eziz adamlar var.Başa vurduğum işlerim,ardınca getdiyim xeyallarım var.Yaşadıqlarım var.Hetta deyilene göre geleceyim de burdadır.Eger

[1] 2 >>