Nişan üzüyü iki müxtelif cinsli insanın evlilikden önce münasibetlerini resmileşdirmek meqsedile taxdıqları zinet eşyasıdır. İnsanların nişanda ve evlilikde üzük taxması adet-enenesi qedim misirlilere mexsusdur. Miladdan 2800 il önce Misirde yaşayanlar başlanğıc ve son nöqtesi olmadığına göre halqa şekilli cisimlerin sonsuzluğu temsil etdiyine inanıblar. Üzük de bele eşyalardan idi ve onu barmağa taxmaq evliliyin sonsuzadek davam edeceyi menasına gelirdi. Daha sonra bu inanc romalılar vasitesile etraf ölkelere de yayıldı ve kütlevi hal almağa başladı.
Qedim Misirde nişan üzüyünü sol elde gezdiribler. Ele indi de şerq ölkelerinde nişan üzüyünü sol ele taxırlar. Avropanın ekser ölkelerinde ise nişan üzüyü evvelce sol ele, toyda ve toydan sonra ise sağ ele taxılır. Nişan üzüyünün sol elin, ikinci barmağına taxılması da bilavasite inanclarla bağlıdır. Qedimde insanların şah damarının mehz bu barmaqdan başlayıb üreye kimi getdiyine inanıblar. Bununla da bu barmağa taxılan üzükler cütlüyün bir-birine ürekden bağlandığını gösterirmiş.
İndi damarların hardan başlayıb harda bitdiyi bilinse de bu adet deyişilmeyib.
Hindistanda nişan elameti olaraq böyük barmaq da daxil olmaqla bütün barmaqlara bürce uyğun simvoilk daşlarla bezedilmiş qızıl üzükler taxılır. Qeribe olsa da, Hindistanda brilliant daşın menfi enerji daşıdığına inanırlar ve hesab edirler ki, yalnız hediyye edildikde brilliant bu xüsusiyyetini itirir.
Nişan üzüyünü brilliantla ilk defe orta esrlerde italyanlar bezemeye başlayıblar.
Evveler istifade olunmuş üzüyü nişan üzüyü kimi istifade etmek yaxşı deyil, yalnız irsi olaraq verilen üzük istisnadır.
