Yasli insan bir gün delixananın
qarşısından keçir. Delixana
xidmetçisinin toxmaqla bir şey
döydüyünü görür:
- Ne edirsen?
Xidmetçi:
- Bura delixanadır. Delilere derman
hazırlayıram.
- Menim xesteliyime de bir derman
tövsiye edersenmi?
- Xesteliyini söyle.
- Menim xesteliyim günah
xesteliyidir... Çox günah işleyirem..
- Men günah xesteliyinden
anlamiram... Men delilere derman
hazırlayıram..
Barmaqlığının arasından
danışılanları eşiden bir deli,
Adama:
- Gel baba, gel! Senin xesteliyinin
çaresini men söyleyim, deye
seslendi.
Adam, delinin yanına gelerek:
- De görek, menim derdime çare
nedir? dedi.
Deli bu dermanı tövsiye etdi:
- Tövbe kökü ile istiğfar yarpağını
qarışdır... Ürek havanında tövhid
toxmağı ile döy, insaf eleyinden
keçir, göz yaşıyla yoğur, eşq
sobasında bişir... Axşam-seher bol
miqdarda ye... O zaman
göreceksen senin xesteliyinden
eser qalmaz, dedi.
Bu gözel dermanı öyrenen Adam:
- Ey fani dünya ey! Demek, seni de
deli deye bura getirmişler, deyib
oradan ayrıldı.
Bu derman, hele de günah xestesi
olanlara tövsiye olunmağa deyer
bir dermandır. Yeni bu düsturun
hökmü hele davam etmekdedir...
