Yer üzünde bir evim var,
Penceresi güneşe.
Neğme deyib, quşlar qonar,
Pencereme hemişe.
Yer üzünde bir evim var,
Min zehmetle qurmuşam.
Ordan iki körpe qartal
Böyüdüb uçurmuşam.
Yer üzünde bir evim var,
Ocağı daim yanar.
Onun sönmez şölesinden
Üreyim işıqlanar.
Yer üzünde bir evim var,
Xatireler meskenim.
İlqarında düz olana
Açıqdır qapım menim.
Yer üzünde bir evim var,
Orda neçe illerdir,
Taleyi bir, arzusu bir
İki şair ömr edir.
Yer üzünde bir evim var,
Orda qemim, sevincim,
Ordan geder elçatmayan
İllere ömür köçüm.
Yer üzünde bir evim var,
Sanki xeyala dalmış.
O, menimçün en müqeddes,
İsti aşiyan olmuş.
Yer üzünde bir evim var,
Batmaz tufanlar ona.
Bünövreden bağlıdır o,
Bu Veten torpağına,
Bu Veten torpağına.

»NUSRET KESEMENLİ
»Şeirler
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç