(Qeyd edim ki, Cebrail (e.s) Peyğemberimizi (s.a.v) Receb ayının 27-ci gecesi göylere apardı. Resulallah Meracda Cenneti, Cehennemi, saysız hesabsız şeyler görüb, Kürsi, Arş ve ruh alemini keçib, başa düşülmeyen, anlatıla bilinmeyen bir şekilde mekansız, zamansız, cehetsiz olaraq ALLAHU tealanı gördü.)
Hz. Emirel möminin Eliden (a.s) bele neql edilir:
Bir gün men ve Hz. Fatime, Resuallahın (s.a.v) hüzuruna geldiyimizde, ALLAH Resulu çox ağlamışdı. Men: “Ya Resulallah niye ağlayırsan? Nedir seni bele ağladan?” deye soruşdum. Bele buyurdu:
“Meni Miracda göylere aparanda Ümmetimden bezi qadınları şiddetli ezab içerisinde gördüm. Bax onların halına ağladım.
Biri saçından asılı veziyyetde, beyni qaynayarken gördüm.
Bir başqasını dilinden asılıyken, boğazına Cehennemin pis qoxulu qaynar suyundan tökdüklerini gördüm.
Bir başqasını sinesinden asıldığını, birisinin öz bedeninin etini yediyi halda altından alovlar yükseldiyini gördüm.
Bir digerinin ellerinin ayaqlarına bağlandığı bir veziyyetde, ilanların ve eqreblerin onu sancdığını gördüm.
Bir başqa qadını gördüm ki, kor, kar ve dilsizdir. Eyni zamanda ateşden bir sandığın içine qoyulmuş, beyni burnundan tökülür ve vücudu cüzam, sedef xesteliklerinden parça-parça olmuşdu.
Bir qadını ise alov tendirinde ayaqlarından asılı bir veziyyetde gördüm.
Bir başqasının gördüm ki, bedeninin etini ateşden olan qayçılarla kesirdiler.
Bir qadın ise, üzünü ve ellerini yandırdığı halda öz bağırsaqlarını yeyirdi.
Bir digerini gördüm ki, başı donuz başı, bedeni eşşek kimiydi ve cürbecür ezabın içindeydi.
Hz. Fatime, “Ey menim hebibim ve gözümün nuru hansı sebebe göre onlar bele ezab görürdüler?” deye soruşduqda, Peyğemberimiz (s.a.v) bele buyurdu:
“Qızım saçından asılan qadının günahı, saçını namehremlere qarşı bağlamaması idi. Dilinden asılan qadın, diliyle erine eziyyet eden birisi idi. Sinesinden asılan qadının günahı heyat yoldaşına qarşı qadınlıq borcunu yerine yetirmekden imtina etmesi idi. Ayaqlarından asılan

[1] 2 >>