Haramla halal, haramla ibadet, haramla İslam bir arada olmaz. Nece ki, şefeq sökülende qaranlıq yox olur, nece ki, qaranlıq çökende gündüz yox olur, elece de haramların olduğu yerde mahiyyetinde aydınlıq olan her şey qeybe çekilir. Haramlar İslam güneşinin qarşısını kesir, onun nurundan faydalanmağa imkan vermir.
Heyatını haramla yaşayan insanlar mescidlerden uzaq yaşayırlar. Nece ki, bir qab bala sirke elave etsen, qab bütövlükde sirkeye çevrilir, elece de heyatımıza haramlar girdikde İslamı yaşamağımız çetinleşir. Haramın böyüyü-kiçiyi yoxdur, böyük haramlara geden yol kiçik haramlardan başlayır.
Bir su anbarında kiçik bir axıntı olsa, o axıntı zaman keçdikce böyüyür, hetta o, su anbarının dağılmasına sebeb olur. Haramlar da halal dünyamıza sızan axıntılardır.
Haram ruhumuza hopan ele bir kirdir ki, bütövlükde heyatımızı qaraldır. Ondan temizlenmeyin iki yolu var:
1. Harama girmemeye cehd etmek,
2. Tövbe etmek.
Müselman bir oğlan qeyri-müselman bir qızla evlenmek isteyir. Qızın anası oğlandan müqeddes kitabını isteyir ve oğlan da Quranı qızın anasına verir. Ana Quranı bir hefte erzinde oxuyur ve şertini qoyur: “Eger bu kitabda yazılanlara riayet etsen, qızımı sene vererem“. Oğlan razılaşır ve and içir. Evlendikden bir müddet sonra ana oğlandan qızını boşamağı teleb edir. Oğlan teeccüblenir ve sebebini soruşur. Ana onu verdiyi söze emel etmemekde, Qurana riayet etmemekde, haramı halala qatmaqda ittiham edir. Oğlan: “Men müselmanam, ancaq dinimden xeberim yoxdur“, - deyir ve dinini öyrenmek üçün qayınanasından möhlet isteyir. Bir müddet sonra oğlan yene qayınanasının yanına gelir ve dinini öyrendiyini, bundan sonra haramı halala qatmayacağını bildirir. Ve belelikle, ailesini dağılmaqdan xilas edir.
Bir çoxumuz bu oğlan kimiyik: müselmanam deyirik, ancaq dinimizden bixeberik. Fürsetlerimizi yaxşı deyerlendirmirik. İslamın emrlerini yerine yetirsek, haramlardan qaçmaqla malımızı qoruyarıq, ailemizi qoruyarıq, sağlamlığımızı qoruyarıq.

[1] 2 >>