peyğemberin (aleyhisselam) elini öpmek isteyir.Ancaq Allah nebisi buyurur:
- Eli öpülecek insan, sahib olduğu nemetlerin ferqine varan şükr secdesindeki bu insandır. Onun elini öpün!
İnsanlar ise:
- Onu secdeye endiren nemetlere bizler ta anadan olandan sahibik,amma bele şükr secdesine çatacaq derecede sevindirici bir nemete sahib olduğumuzu heç düşünmemişdik.
İsa peyğember (aleyhisselam) buyurur:
- Düşünen insan, sahib olduğu nemetlerin ferqine varar, düşünmeyen insan da özünü o nemetlerden mehrum sanar!..

Ne deyirsiniz? Düşünmeye deyermi?
İsa peyğemberin (aleyhisselam) bu son cümlesi bize de bir şey söyleyirmi?
“Düşünen insan, sahib olduğu nemetin ferqine varıb, özünü xoşbext hiss eder, düşünmeyen insan da özünü o nemetden mehrum sanar, bedbextlik hiss eder!."

<< 1 [2]