Çoxdan...uzaqda bir ada var imiş.Adada insanların hissleri ve menevi keyfiyyetleri yaşayırdı: Sevinç,Keder,Kamillik ve s.. Bunlarla birge Sevgi de yaşayırdı.
Bir gün hissler anlayırlar ki,ada okeana batır ve öz gemilerine minib adanı terk edirler. Ancaq Sevgi telesmeyib son deqiqeyedek gözleyir.Ve hemin an anlayır ki adanın xilas olmağa heç şansı yoxdur.Sevgi etrafında olanlardan kömek dilemeye başlayır.Yanına gözel " Zenginlik" gemisi yaxınlaşır.Sevgi yalvarır onu gemiye almasını,ancaq Zenginlik ona " gemimde zinet eşyaları,qızıl,gümüş çox olduğundan seni gemiye ala bilmerem"-deye cavab verir.
Sevgi üzünü Qürura tutur,yalvarır onu gemiye almasını.Ancaq cavabında "Senin varlığın gemimin hüzurunu,durumunu pozacaq"-deyib yoluna davam edir.
Sevgi bu defe Kedere üz tutur.Keder ise cavabında "Men çox gemginem,tenhalığa ehtiyacım var"-deyir. Hemin an Sevinc yandan keçir,ancaq Sevginin yalvarışını sevincinden eşitmir.
Bu an Sevgi eşidir " Sevgi,gel men sene yardım ederem.Gel menim gemime".Sevgi yaşlı birini gemide görür ve sevincinden onun kim olduğu soruşmağı unudur .Yere çatdıqda Sevgi qalır, yaşlı ise yoluna davam edir. Yaşlının gemisi uzaqlaşdıqdan sonra Sevgi ona teşekkür etmediyini xatırlayır.Ve Kamillikden soruşur : "Kamillik söyle mene,meni xilas eden kim idi?. "O Zaman idi!"-deye Kamillik cavab verir."Zaman??!! Neye göre Zaman meni xilas etdi?"-Sevgi teeccüblenir. Kamillik ise cavabında :" Yalnız Zaman anlayır Sevginin heyatda olan deyerini! "
