Heyat yaşandıqca bezen çetin, bezen ise tekraren yaşanılmış qeder asan görünür, bezen bu zaman yolunda sınanarıq, imtahanlardan keçirik, kimisi neticesini yüksek alır, kimisi neticesinden daima narazı olur, kimisi ise heç gözlemediyinden artıq hediyye alır. Bir saç ağardırıq bu yolda, bir de can qurban veririk. Yeni nesil böyüdürük ayyaqlarını yere möhkem qoymalı olduğunu tebliğ ede-ede. Bax budur amalımız, her birimizin göreceyi iş. Ele bil standart heyat çerçivesinden çıxa bilmirik, çıxanlarada bize benzemez deyirik.

Çox heyatımızda belkeler dedik, kaşkiler dedik. Çox qelb sındırdıq, çox qapıların açarları elimizde ola ola onun sirrini tapa bilmeyib arxasından boylandıq. Qazandıqlarımız itiriklerimizin yanında zere oldu bezen eksine amma öyrendik yaşamağın min üzünü göre-göre.. Adını da heyat dersi qoyduq.

Heç zaman ola bilmez kelmesinin arxasında dayana bilmedik güclü olduğumuz halda bele. Bu sevgiye nifretle baxan insanın bir gün ürek döyüntülerini hiss etmesine benzedi. İnsan her şeye alışır, etmediklerini zamanla edir, deyişir sonra deyirik biz stabil varlıqlarıq…

Bir gün ayağımız büdreyende arxanı görürük ve önümüzde atacağımız addımın çevik olmasını ve zamanın acımazsızlığını önceden gören kimi. Qalxıb sehvlerini düzelden de olur, ele yıxıla-yıxıla ünvanına çatan da. Ayna qarşısında hesabat veririk ikinci defe heyata gelseydim neler etmezdim. Amma unuduruq ki, bezen bizlere ikinci defe heyata gelmek deyil ikinci defe heyatı yaşamaq şansı verilir. Nece deyerler şansını itiren bextini itirer! Qazananda olur ele itirende…

Birisinden ayrılanda düşünürük ki, artıq heyatın sonundur amma zaman sübut edir ki, sen yaşamağı bacarırsansa yeniden gülmek, ağlamağ hissini berpa edeceksen. Bezen verilen meslehetleri dinlemirik, deyilen sözlere mehel vermirik, öz yolumuzu tuturuq, kimisi tutuduğu yolu ağlı ile gedir, kimisi qaranlıq yolda ağlının şefeqlerinin kölgesinden istifade edir.

Nedense yaxşı günümüzde deyil kederli heyatımızda özümüzü mühakime

[1] 2 >>