Gece qaçışlarımdasan menim...qucağında darmadağınam...
Sessizce gelerem qapına gecenin gec vaxtlarında... Duymazsan dinlerem gizlince rüzgarını seni hiss ederem...
Üşüyerem qapında nefesim kesiler...
İstiliyini hiss ederem o qalın divarlar arxasından...
Kölgeler uzanar üstüme gelerler sanki...O zaman.. Sarılaram özüme sen kimi...Sarılaram çox sıx...
Qorxaram senden seni itirmekden .... Ya gelersem yox olarsan deye...
İstemez,get deyersen deye qorxaram....
Seni pis,seni kederli,seni ağlarken göreceyimden qorxaram...
Çaresizliyinden qorxaram...Senin qoxundan....Sene bağlanmaqdan....
Sene gözlerimi vermekden ...Qorxaram ...
Özümden qorxaram....get demeyine dayana bilmerem ....
Bir daha dönmem çünki, indiki kimi...
Canım yanar...Ağrıyar her hücrem....Düyün düyün olar
boğazımda, baxışlarındakı sözcükler...Ya bir daha seni göre bilmesem ya sende menim hiss etdiklerimi hiss edirsense o zaman unudulmaqdan qorxaram.. Ne qeder xoş olmasa bele bir daha bunları yaşaya bilmeyeceyimizden qorxaram..
Bütün cümlelerimde varsan evvelinde, sonunda, en gözel yerlerinde. Her zaman bele olacağından qorxaram...
Seni özlemekden qorxaram.. Çünki bilirem özlemek gözlemek ,gözlemekse sevmekdir!.. Seni yeniden sevmekden qorxuram..
